Zondvloed - Ark van Noach

De Ark van Noach

Eén van de oudste verhalen ter wereld werd duizenden jaren na de megacatastrofen, en dus na Noach, die leefde ten tijde van de megacatastrofen, neergepend in Soemerië. Het verhaal over een alles vernietigende overstroming is echter universeel. Iedere beschaving heeft haar eigen versie, maar de essentie is steeds dezelfde: Goden kozen mensen uit om de ramp -die mondiaal was en niets met een lokaal fenomeen van doen had- te overleven.

[De Soemerische schrijvers hadden het niet over één God - we zetten Noach en Utnapishtim op één lijn - maar over meerdere goden.]

[God vergeve het ons, maar we gebruiken verder de meervoudsvorm.]

Tussen de Zondvloed en de schrijvers rustte een enorme kloof. Schrijvers die onmogelijk konden beseffen tot wat de mens ooit in staat was geweest, noch hoe hij er had uitgezien. Bijgevolg maakten ze van het hoofdpersonage een man met baard en van zijn 'schuilplaats' een boot. Beide kwamen tegemoet aan hun voorstellingsvermogen.

Dat Noach een vrouw was, daar willen velen vandaag zelfs niet aan denken. Net zoals ze niet willen denken aan het egocentrisme dat een enorme boost kreeg na de Zondvloed, doordat de fysieke kracht van de man het overnam van het mededogen van de vrouw. Dat woestijnen veranderden in zeeën en omgekeerd, dat Antartica zijn huidige vorm kreeg ... het zijn volgens sceptici enkel dwaze denkbeelden. Wij menen echter dat er meer dan één waarheid tussen die denkbeelden zit ...

Op wat een paranormale manier van communiceren lijkt [de goden en sommige mensen hadden paranormale gaven] lieten de goden Noach weten dat de gedegenereerde mens moest sterven. De Zondvloed zou een nieuw tijdperk inluiden. Noach moest een Ark bouwen om mens en dier de kans te geven opnieuw te beginnen, nadat de aarde van zonden was gezuiverd. Dat de nieuwe mens eerst door een (figuurlijk) diep dal zou moeten gaan na de Zondvloed, en dat gedurende vele duizenden jaren, was een noodzakelijk kwaad dat de nieuwe mens uiteindelijk zou overwinnen.

Noach's ouderwetse vaartuig, dat volgens de Bijbel in de buurt van de berg Ararat strandde, was echter -het verhaal ontdaan van dichterlijke vrijheid en pure fantasie- een speciaal afgewerkte ruimte in een grot. Aan grotten is er overigens geen gebrek op de meer dan 5000 meter hoge berg. Daarbij staat één van de raadsels van deze planeet (Göbekli Tepe) op slechts 100 km afstand.

Was Noach een bedienaar van Göbekli Tepe? Ruig en bebaard zal hij dan niet zijn geweest. In Göbekli Tepe werd tot nu toe zelfs geen teken dat naar een man verwijst, teruggevonden.

Noach was wel één van diegenen die in Soemerië door de goden werd uitverkoren om de Zondvloed te overleven.

Göbekli Tepe werd hals over kop verlaten, net als Puma Punku en -ongetwijfeld- de streek rond Baskenland (misschien zelfs Atlantis). En telkens waren er hoge bergen in de buurt. De goden hadden blijkbaar op meerdere plaatsen in de wereld (waaronder Tibet) hun mensen uitgekozen ...

Puma Punku: 4000 meter hoog in de Andes. Perfect afgewerkte gigantische stenen die nooit werden gebruikt. De site werd kennelijk plots verlaten.

***

[Noach en andere uitverkorenen zullen het na de Zondvloed niet makkelijk hebben gehad. Uiteraard waren er nog andere overlevenden dan deze die de goden hadden uitgekozen. Dus volgde er wereldwijd een vermenging, met een enorme terugval tot gevolg, waardoor het duizenden jaren duurde vooraleer de mens het niveau van de Soemeriërs haalde. Deze laatste beriepen er zich trouwens op afstammelingen te zijn van Noach.]

[In het Gilgamesj epos vertelt Utnapishtim dat hij al het 'zaad van het leven' moest verzamelen. Sommigen zijn er daarom zeker van dat speciaal voorbestemde grotten DNA opslagplaatsen waren. Dat de goden alles afwisten van DNA, daar twijfelen wij niet aan. Of Utnapishtim, Noach en anderen waar ook ter wereld even ver stonden, daar spreken we ons niet over uit. Het is wel opmerkelijk dat men vandaag bunkers -met DNA opslag- bouwt die een wereldramp kunnen doorstaan. Overheden zijn volop bezig met specifieke projecten daarrond. Een onderneming als Vivos biedt u trouwens een plaatsje aan in zo'n kelder voor minimum 25.000 dollar per persoon. Of zoals meermaals uit deze website blijkt: De mens is bezig datgene uit te denken wat ooit al eens is uitgedacht.]

***

Genesis 9;3

'Alles wat leeft en beweegt zal eten voor jullie zijn. Net zoals ik jullie de planten gaf, geef ik jullie vanaf nu ook de dieren.'

Hieruit kan men afleiden dat tot de megacatastrofen de mens van de goden geen vlees mocht eten. [De goden moeten dierenvrienden zijn geweest.] Doch met die catastrofen in zicht moest de mens nu eenmaal vlees kunnen eten om de kans op overleven te vergroten. Het eten van dieren moest echter met respect gebeuren (moeilijk te verwezenlijken als men ze opeet, maar bij nader toezien toch niet echt tegenstrijdig).

Vergissen is blijkbaar ook goddelijk, want de goden keren zich om in hun graf, als ze vernemen op welke gewetenloze manier sommige mensen uit winstbejag (en dus uit egocentrisme) dieren aan hun eind helpen.

Het respect die de goden voor de dieren hadden, doet ons denken aan het klaarblijkelijke schuldgevoel dat de prehistorische mens had tegenover dieren, en aan het feit dat de Vril-ya (zie de rubriek over Bulwer-Lytton) begaan was met hun welzijn. De goden beseften duidelijk maar al te goed dat ze het leven op deze planeet onrecht hadden aangedaan.

Genesis 3:16:

Tegen de vrouw zegt God: '...met pijn en smart zal je vanaf nu kinderen baren en de man zal over jou heersen ...'

Wij nemen aan dat God -dit in tegenstelling tot de goden- die woorden nooit heeft uitgesproken.

Het spreekt vanzelf dat de 'Echte God' ook nooit zijn/haar zoon heeft opgeofferd om de mensheid te redden. Overigens blijkt uit zowat alle oudere teksten, waar heel wat teksten uit de Bijbel zijn op gebaseerd, dat men het niet zozeer had over de ene ware God, maar over meerdere goden.

Niet de ene ware God heeft Zijn Zoon geofferd. Het zijn onze scheppers die zichzelf en hun creaties hebben opgeofferd omdat ze zagen dat planeet Aarde aan hen niet de geschikte voorwaarden bood om op lange termijn te overleven. Het egocentrisme dat eigen is aan het leven op aarde had de oorspronkelijk pure ziel van de goden geen deugd gedaan. Ze waren gedegenereerd. En tot overmaat van ramp had een mutant vanuit Zuid-Frankrijk, en ondanks de botsende rhesusfactoren, een schrikbarende opmars gehouden. Er moest een drastische maatregel worden genomen opdat de wederopstanding (de Verrijzenis) zou kunnen plaatsvinden.

God, wij geloven in U, maar wij geloven niet dat U begaan bent met het lot van de individuele mens. Daarvoor zijn wij als individu te nietig. De valse goden hebben ons echter trachten in te lichten over U en Uw waarden. Hoe zij aan die kennis zijn gekomen, is ons een raadsel, maar het overleven van de mensheid op zich is daarom wellicht wel van belang voor U. Wij geloven dat Plato het dichtste bij die waarden zat: 'God is Liefde'. Enkel als we onze materialistische levenswijze relativeren en dichter naar die liefde die bestaat uit medeleven toegroeien, maken we kans om als mensheid te overleven en om in het hiernamaals meer te weten te komen.

Vanzelfsprekend hadden de goden hun voorzorgen genomen. Ze wisten ongetwijfeld dat hun uitverkorenen het bijzonder moeilijk zouden hebben gedurende de duizenden jaren die zouden volgen op de megacatastrofen die ze van plan waren te veroorzaken. Maar eens zou de dag komen dat de nieuwe mens de boodschappen die de goden overal ter wereld (en op de maan) achterlieten, zou begrijpen.

November 2011