Het witte licht: Het vuur van de ziel

 

 

Wie de oude filosofen erop napluist, botst vaak op verwarrende interpretaties. En uiteraard zullen alle oude filosofen, ook al werden ze geïnstrueerd door de Egyptische priesters, zelf hun eigen denkbeelden hebben gehad. Normaal dus dat stellingen over de ziel hier en daar verschillen.

 

Volgens Democritus bestond de ziel uit een speciale soort atomen van vuur. De ether was dan weer het medium waar dat vuur werd gecreëerd en waardoor het zich voort kon bewegen.

 

Vreemd dat telkens dat vuur van de ziel (het licht) terugkomt bij zovele oude filosofen.

 

Vreemd ook dat volgens de meeste filosofen (Epicurus daargelaten) de ziel onsterfelijk was. Volgens Democritus viel de ziel uiteen in atomen om zo een andere ziel te vormen. Men zou kunnen stellen dat ze opgenomen werd in een groter geheel.

 

Volgens Plato keerde de zuivere ziel naar haar thuisster terug (zie http://faculty.washington.edu/smcohen/320/timaeus.htm). Plato gaf elke ziel een thuisster. Niet zo gek als men aanneemt dat zielsclusters wel degelijk via wormgaten sterrenstelsels zouden kunnen aandoen (zie later).

 

De rode draad van de oude filosofen: Onze ziel is niet van dit sterrenstelsel afkomstig en ze is onsterfelijk. Daarbij kan men aannemen dat enorme hitte (licht) en de ziel (bewustzijn) ook volgens de oude filosofen met elkaar verband leken te houden.

 

Nu zeggen geleerden dat als men ooit bewustzijn (ziel) en lichaam zal kunnnen scheiden er ons wonderbaarlijke mogelijkheden te wachten staan. (Onder andere Stephen Hawking deed dergelijke uitspraak). Verder doen andere wetenschappers de al even wonderbaarlijke voorspelling dat er in plasma een ongekende subatomaire wereld kan schuilgaan mét een eigen bewustzijn. Het begint er waarlijk op te lijken dat er ooit bewijzen zullen worden gevonden dat de oude filosofen en dus hun leraars, de oude Egyptische priesters, niet ver van de waarheid zaten.