Wat niet weet, niet deert
Door de botsing tussen twee werelden
en de vermenging
die daaruit is voortgevloeid, is de mens
terechtgekomen in een mallemolen. En er is blijkbaar niets dat die molen kan doen stoppen.
Welk nut heeft het dan
om alles over onze afkomst te willen weten?
Het ligt zelfs voor de hand dat
de waarheid het houvast voor miljoenen mensen -religie- zou wegnemen.
We mogen
'zij die weten' dus niet te snel met de vinger wijzen. Best mogelijk dat ze het beste
met ons voorhebben.
Edgar Mitchell en Philip Corso -om er maar
twee te noemen- verdienen eigenlijk
de hoogste geloofwaardigheid, maar worden
meedogenloos op de korrel genomen. Eén van de meest gehoorde kritieken? 'Enkel
dankzij hun uitlatingen werden hun boeken bestsellers.' Dat valt niet te ontkennen, maar
een boek schrijven is nu eenmaal de beste manier om 'gehoord' te worden. Of zoals
Bulwer-Lytton al zei: 'De pen is machtiger dan het zwaard'.
De criticasters hebben echter een
onmiskenbaar voordeel: de echte machthebbers willen (voorlopig?) niet dat de waarheid
aan het licht komt.
Ondanks het feit dat de media
af en toe niet anders kunnen
dan de getuigenissen van mensen als Mitchell en Corso naar
buiten te brengen, lijkt het alsof de reporters in kwestie
meewarig het hoofd schudden bij zoveel onzin.
De zoon van Philip Corso zegt het ietwat verbitterd
in het openbaar: 'Mijn vader wordt afgeschilderd als een leugenaar. Dit doet pijn want ik hield
zielsveel van hem en hij
was een gewetensvol en eerbaar man. Hij werd door de hoogste autoriteiten onder extreme
druk gezet om zijn verhaal niet te doen. Ik ben fier dat hij
aan die druk heeft weerstaan.'
Het is te hopen dat ook Neil Armstrong
op een bepaald moment aan die druk zal kunnen weerstaan. Hij lijkt reeds heel wat jaren de
grootste gewetensproblemen
te torsen. Hij zal zich echter moeten haasten want ook hij nadert het einde van zijn leven.
Alles wat uit de conservatieve doos springt, is het doelwit van de jagers op
complottheorieën. De believers van dat pseudowetenschappelijk of erger,
geschifte gedachtegoed, beschikken daarom best over een olifantenvel.
[Als (ex)deelnemers aan sommige discussies op het internet, weten wij
waarover we spreken. Daarbij troosten wij ons met de gedachte dat toch minstens een
paar van onze 'tegenstanders' hopelijk lijden aan één of ander syndroom
dat hen niet toelaat om hun vaste denkpatronen te doorbreken, want de woorden waarmee
wij werden verwezen naar een aparte categorie -zeker niet
daar waar serieuze mensen discussiëren- waren vaak nogal direct. Om niet te moeten zeggen
dat het soms om echte verwijten ging.]
Maar ondanks dat, hebben getuigenissen als deze van
Corso en Mitchell velen de ogen geopend.
Tel daarbij de unieke mens,
grotschilders, piramiden, Egyptische priesters, Plato, universele mythen, geheime
genootschappen, Roswell, maanlandingen, mysterieuze witte lichten, piramiden ...
en de puzzel begint min of meer vorm te krijgen.
Toegegeven, er ontbreken nog
stukken. En een almachtige, onzichtbare hand lijkt ons af en toe een fout stukje toe te
stoppen, waardoor wij even op het verkeerde been komen te
staan. Iets waar de jagers overigens gretig gebruik van maken. Maar het geheel
toont ondertussen wel aan
waar de gigantische evolutiesprong van de mens vandaan komt.
Volgende