Edgar Mitchell, de zesde man op de maan,
heeft de zwijgplicht enigszins doorbroken. Enigszins, want hij houdt
ongetwijfeld nog wat achter de hand.
Edgar Mitchell in 2009 (Foto: Wikipedia).
Wie een foto zoekt
van zijn vrouw of kinderen op het internet komt bedrogen uit. 'Om veiligheidsredenen
werd de foto verwijderd' was één van de commentaren.
Mitchell beweert dat hij als één van de weinige mensen op deze planeet
recht van spreken heeft als hij zegt dat buitenaards leven de aarde heeft bezocht.
Hij voegt eraan toe dat de mens buitenaardse technologie heeft onderzocht. 'De waarheid wordt
echter achtergehouden.'
Dergelijke openbaring moet
toch een slag in het gezicht zijn
geweest van de uiterst machtige organisaties die Mitchell decennialang als een ultieme
vertrouwenspersoon hebben beschouwd?
Hoewel Mitchell's getuigenis maandenlang wereldnieuws had moeten zijn, blijkt dat
de man in de straat niet eens weet wie hij is.
En als hij al eens in de media komt, volgt steevast
een minzaam lachje van de reporter in kwestie. Zijn geloofwaardigheid
is dus ondertussen zo sterk ondermijnd dat er nog weinig gevaar van hem uitgaat, iets
wat Mitchell zelf al meermaals heeft laten verstaan.
Hij beweert dat de maan een enorme kracht uitoefent op
het bewustzijn. En het valt daarbij op dat zijn acht nog levende collega's
die het kunnen weten, hem eigenlijk niet tegenspreken.
Hij voerde paranormale experimenten
uit, die moesten aantonen dat men van op de maan
het bewustzijn van mensen op aarde kon beïnvloeden.
Wernher von Braun -begin
de jaren 70 één van de absolute topfunctionarissen van NASA- was
op de hoogte van de experimenten. Dat staat vast. Andere toplui
zegden dan weer dat ze er niets van afwisten,
een bewering die met ongeloof werd ontvangen, vooral omdat zoiets voor een
organisator van een missie zonder voorgaande simpelweg ongelooflijk is.
Het Apollo project was tot in de puntjes geregeld.
Elke seconde werd met belastinggeld betaald.
Het zou van naïviteit getuigen om te geloven dat de astronauten
op de maan zomaar hun persoonlijke bevliegingen konden botvieren.
Wij geloven dat NASA na de eerste
maanlanding wist dat de maan bij sommige gevoelige astronauten
bewustzijnsveranderingen kon teweegbrengen. Die paranormale experimenten
hadden dus een reden, net zoals elk woord en elke daad op de maan een reden had.
Na zijn terugkeer van de maan richtte Mitchell
het 'Institute of Noetic Sciences' op, een onderzoekscentrum dat zich toelegt
op het bewustzijn. Het woord noetic komt uit het Grieks, het betekent 'innerlijke kennis',
maar het verwijst ook -en dat is dan weer minder geweten- naar de Ark van Noach.
De Ark, het bewustzijn en de maan lijken op één of andere
manier met elkaar verbonden.
Mitchell weet ongetwijfeld dat hij met vuur heeft gespeeld door in het openbaar te getuigen.
Hij geeft de indruk op zijn woorden te letten als hij het over NASA heeft.
Dat hij bewijsgronden als stok achter de deur houdt,
zou niet meer dan logisch zijn. Zijn eigen toekomst wil hij misschien wel op het spel
zetten om zijn woorden kracht bij te zetten, maar niet die van zijn dierbaren. En
ondertussen beseft hij allicht dat hij de strijd om echt te worden geloofd toch niet kan winnen.
Mitchell (3° van links) in 2009 met
het 'von Braun Rocket Team'
op een herdenkingsplechtigheid ter ere van von Braun
(Wikimedia Commons).
Dat Mitchell een belangrijke getuige is, blijkt onder meer uit zijn NASA curriculum.
Opgelet: klik op het pijltje 'vorige pagina' in je browser om terug
te keren naar deze site als je de verwijzing naar een overzicht van
zijn biografie hebt gevolgd. Opmerking: Werkt de link niet, copy/paste dan aub volgende URL in de adresbalk van uw scherm: https://www.nasa.gov/sites/default/files/atoms/files/mitchell_edgar.pdf
