De maanlandingen - UFO's en buitenaards leven

Twee maten en twee gewichten

Maurice Chatelain werkte gedurende twintig jaar voor NASA als communicatiedeskundige en had er ongetwijfeld de beste contacten. Hij was betrokken bij de voorbereiding van de maanlandingen en verklaarde meermaals publiekelijk dat hij uit eerste hand wist dat Armstrong op de maan buitenaardse ruimteschepen heeft gezien. Omdat hij in UFO’s ging geloven -men zou voor minder- en er nadien ook boeken over schreef, werd hij al gauw afgeschilderd als een freak. Van zijn reputatie bleef niets heel.

De ene die zijn leven wijdt aan het zoeken naar de ark van Noach wordt beschouwd als een genie terwijl de andere die beweert met zekerheid te weten dat Armstrong op de maan buitenaardse ruimteschepen heeft gezien, wordt behandeld als een halve gare. Toegegeven: het ene klinkt ongetwijfeld voor velen al gekker dan het ander, maar de toepassing van het gezegde 'meten met twee maten en twee gewichten' lijkt hier toch niet veraf.

Twee Amerikaanse presidenten verklaarden, niet toevallig na het Apollo tijdperk, te geloven in UFO's. Ronald Reagan bleek zelfs min of meer geobsedeerd door buitenaards leven. Tijdens de voorstelling van de film ‘E.T.’ waarop heel wat prominenten aanwezig waren, liet hij zich ontvallen dat maar een handvol mensen in de zaal kon weten hoezeer de film de werkelijkheid benaderde.

Het ligt min of meer voor de hand dat diegenen die van de geheimen van Roswell en de Apollo missies op de hoogte waren, gingen geloven dat de aliens nog onder ons waren, dat ze ons in het oog hielden.

Dat aliens ons zouden observeren en onze echte leiders de juiste weg wijzen, is niet uitgesloten. Want mogelijk hadden ze toen ze ons met hun futuristische ruimteschepen bezochten al de mogelijkheid om lichaam en geest te scheiden ... iets wat de mens 'binnenkort' ook zal kunnen.

Cartner, Reagan, Irwin, Mitchell … het zijn mannen die men niet zomaar belachelijk kan maken, vandaar dat de echte machthebbers er voor kozen hun controversiële uitspraken met de mantel der liefde te bedekken. Toch hebben ze er een smet op hun blazoen aan overgehouden. Zo hoeft Reagan -die overigens in 2004 overleed- er niet op te rekenen om als één van de grootste presidenten de geschiedenis in te gaan. Hoewel die titel hem zou staan.