Is moeder aarde een psychopaat?

 

 

Het leven heeft alles te danken aan moeder aarde.

 

Een bewering die men gerust mag in vraag stellen.

 

In vergelijking met de miljoenen planeten die ons omringen, is de aarde ongetwijfeld een zeer stabiele planeet, die weliswaar al te vaak wordt getroffen door een catastrofe. Zo sluit het systeem van ons zonnestelsel niet uit dat kometen met onbepaalde tussenposen de aarde treffen. Verder vernietigt ‘moeder aarde’ soms zelf haar levensvormen doordat haar kolkende kern zich niet altijd even voorspelbaar gedraagt.

Het leven op aarde heeft een immense diversiteit en het is niet uit vrije wil dat het voor die diversiteit heeft gekozen. Honderden miljoenen jaren van opeenvolgende catastrofen lieten het geen andere keuze.

 

Overigens krijgt de geromantiseerde filosofie dat we meer in harmonie met de natuur moeten leven, een nare bijsmaak, als men beseft dat zowat alle levende wezens in de natuur elkaar naar het leven staan. En al die wreedheid heeft maar één doel: het nastreven van een enorme diversiteit. Opdat er toch enkele levensvormen zouden overblijven na de eerstvolgende wereldramp.

 

Die diversificatie heeft echter een prijs: Intelligentie en het bestaan van een ziel (zoals bij de mens), kan zich daardoor nooit hebben ontwikkeld. De gigantische uitsplitsing die het leven heeft moeten doorvoeren om de totale uitroeiing te vermijden op deze planeet, heeft haar mogelijkheden immers al te zeer beperkt. Tel daarbij het feit dat haar evolutie sowieso wordt teruggeslagen door catastrofen allerhande, en het wordt duidelijk waarom sommigen beweren dat het leven zich handhaaft, niet alleen dankzij, maar ook ondanks moeder aarde.

 

Eén en ander zou voor gevolg hebben dat de ziel -al de rest is stof en as- van het aardse leven zo nietig is dat het nooit de kracht heeft kunnen ontwikkelen om na de dood te worden opgenomen in een 'cluster van bewustzijn'. Met andere woorden: voor alle levende wezens op aarde, betekent deze planeet zowel het begin als het einde. [De mens is volgens ons de enige uitzondering.]

 

De aarde is niet geschikt voor het voortbrengen van hoogwaardig leven. Er zijn ongetwijfeld planeten die veel stabielere voorwaarden kunnen aanbieden. Een planeet zonder tektonische platen, die in rustiger oorden vertoeft dan de aarde, met een magnetisch veld en massa die zo groot zijn dat een zeldzame komeetinslag er maar weinig schade kan aanrichten ... Het leven zal het daar niet nodig hebben geacht om zich in ontelbare vormen uit te splitsen, die -net omwille van die differentiatie- elkaar dan nog eens constant naar het leven staan.

 

Op een planeet met enkel planten [die volgens ons niet eens de kiemen van bewustzijn in zich dragen] en planteneters, veroorzaakt de strijd om te overleven oneindig veel minder lijden, meer nog, die strijd is er onbestaande. Het leven zal er gedurende miljoenen, of misschien wel miljarden jaren, in alle rust, datgene hebben nagestreefd waarvan elke mens een minuscuul stukje in zich draagt en dat we 'de ziel' noemen.

 

Volgende

Tip: als u op het gewone internetpijltje 'vorige pagina' klikt, komt u op de juiste plaats in het overzicht terecht in plaats van bovenaan.