Het bewustzijn van de mens is zo uniek dat het vragen oproept.
Waarom hebben dieren op dat vlak zo'n immense achterstand op de mens? Waar is hun geweten,
hun rechtvaardigheidsgevoel?
Heeft het leven op deze planeet wel voldoende mogelijkheden gekregen
om te evolueren tot een levensvorm die het superieure bewustzijn van de mens
in zich draagt?
Zou het kunnen dat niet Darwin, maar zijn vriend Wallace het bij het rechte eind had?
En wat betekende de zondvloed voor de evolutie van de mens?
***
Een leek heeft geen reputatie hoog te houden. Hierdoor kunnen wij datgene schrijven wat
meer en meer wetenschappers wellicht al lang weten, maar niet durven uit te
spreken ... uit schrik te worden doodgezwegen. Want het lijkt er sterk op dat de
machtigste mensen op deze planeet weten hoe de vork in de steel zit.
Wie zich verdiept in de evolutie van de mens komt onvermijdelijk tot
de conclusie dat de wetenschap het plotse verschijnen van bepaalde
kunst- en bouwwerken niet kan verklaren. Een
vaststelling die men niet zomaar naast zich neer kan leggen.
De meeste verhalen over aliens neemt men beter met een korrel zout,
maar toch valt het op dat heel wat geniale mensen - en zeker niet
alleen de astronauten die ooit een voet op de maan zetten - open
staan voor het idee dat de aarde in het verleden werd bezocht door
een buitenaardse beschaving.
Grotschilderingen, de verschijning van de Cro Magnon, het mysterieuze
Atlantis, Egyptische priesters, megalithische bouwwerken, piramiden, religies, mythen
en niet in het minst de maanlandingen lijken die hypothese - hoe ongeloofwaardig
ze ook klinkt - te ondersteunen. Sommigen blijven zelfs hardnekkig
beweren dat de eerste astronauten op de maan iets fenomenaals hebben gezien. En
als die beweringen kloppen dan zouden alle puzzelstukjes als vanzelfsprekend
in elkaar passen.
***
Was de eerste mens met een bewustzijn een vrouw?
Daar zijn heel wat aanwijzingen voor. 'In den beginne' was
zij de supermens die geen machtswellust of agressie kende en
enkel 'goedheid' uitstraalde. En hoewel zij ondertussen al ontelbare
stappen heeft moeten terugzetten, toch lijkt ze nog steeds
iets meer dan de man de spirituele waarden van onze voorouders
in zich te dragen. Spijtig genoeg beseft ze het niet na duizenden jaren van onderdrukking.
Waarom werd de mens in de loop van de tijd meer
en meer egocentrisch? Waarom begon hij
al het leven op aarde systematisch te gebruiken in zijn voordeel?
De verklaring ligt niet voor de hand, maar
ze is er wel degelijk. Overigens moet dat
egocentrisme zo snel mogelijk stoppen, zo niet
zal de mens een groot deel van alle leven uitroeien.
De oplossing zal echter van de vrouw moeten komen.
Het is zij die de stemmenbalans van de democratie kan doen
doorslaan naar een systeem dat de macht van de mens
beperkt en op een rechtvaardige wijze opkomt voor al het andere leven op deze planeet (dierenrechten).
Eerst moet de vrouw - nog veel meer dan nu - durven uitgaan
van haar eigen kunnen. Dat zoiets niet van vandaag
op morgen zal gebeuren, spreekt echter voor zich.
Wie duizenden jaren werd onderdrukt, kan niet zomaar
in enkele tientallen jaren al zijn oude glorie
terugwinnen. Daar is meer tijd voor nodig. Emancipatie, feminisme, stemrecht
voor vrouwen en bewegingen rond vrouwenrechten zijn nog maar de
eerste stappen naar een matriarchale maatschappij. Een samenleving
waarin de vrouw letterlijk en figuurlijk opnieuw de scepter zou
moeten zwaaien. Haar egocentrisme heeft immers gelukkig (nog)
niet de proportie aangenomen van die van de man.
Superioriteit heeft hier dan ook niets te maken met
het leveren van een prestatie, noch met macht of geldingsdrang ... integendeel.
Ze heeft alles te maken met medeleven, een unieke eigenschap
van de mens die voortvloeit uit het
rechtvaardigheidsgevoel en mijlenver
verheven is boven alle andere kenmerken
van het leven op deze planeet.
Er is dus nog hoop.
Henri Say
Volgende