Ruimteschip maan - ontstaan van de maan

Deze rubriek (het origineel is van het jaar 2010) staat enigszins op zichzelf. Velen onder u zullen er ongetwijfeld geen geloof aan hechten. Maar als bedenking geven we toch mee dat een massa mensen gelooft dat 'Jezus ten hemel is opgevaren'. Dat de maan ooit in een baan om de aarde werd gebracht, is al bij al niet minder geloofwaardig. Deze rubriek is overigens niet doorslaggevend voor het staven van de kern van onze overtuiging dat ons bewustzijn niet van deze planeet afkomstig is. Hopelijk bent u een open geest en bent u één van degenen die de mening van anderen -hoezeer die ook afwijkt van de uwe- in overweging wil nemen ...

Tussen haakjes: wij hebben hier en daar wat geüpdatet.

RUIMTESCHIP MAAN

Theorieën over het ontstaan van de maan

Tot eind de jaren 70 bracht de 'afsplitsingstheorie' een algemeen aanvaard model over het ontstaan van de maan: 'Toen de aarde nog een draaiende bol lava was, kwam een deel ervan los en koekte samen tot de maan.'

De theorie zat vol gaten, vandaar dat er een alternatieve versie ontstond: 'De maan was vroeger een planeet die door omstandigheden te dichtbij kwam en werd gevangen door de zwaartekracht van de aarde.' Een versie die evenveel gaten vertoonde.

In tegenstelling tot wat geldt voor de andere manen in ons zonnestelsel, waar soms meer dan één aanvaardbare uitleg hun ontstaan kan verklaren, valt elke theorie over het ontstaan van onze maan keer op keer fundamenteel door de mand. De hoofdreden? Onze kleine planeet kan nooit op een natuurlijke wijze in staat zijn geweest om dergelijk gigantische maan (proportioneel bekeken) aan zich te binden.

We kunnen er niet te diep op ingaan, maar toch even om een beeld te geven: - Ganymede, de grootste maan van Jupiter en van ons zonnestelsel heeft een diameter van 5268 km, onze maan 3476 km. - Jupiter heeft een diameter van 142.984 km, de aarde 12.756 km. Er zijn ongeveer 180 manen in ons zonnestelsel. De grootste manen hebben een diameter die minder is dan vijf procent dan deze van hun planeet. De diameter van onze maan is bijna 30 procent zo groot als deze van de aarde.

Een overzicht met nog andere theorieën. [Tip: Klik bij de verwijzingen steeds op het pijltje 'vorige pagina' in je browser om terug te keren naar deze site.]

In 1976 stak de impacttheorie de kop op. Het heeft lang geduurd, maar ondertussen wordt deze theorie als meest geloofwaardige (minst ongeloofwaardige) aanzien. (Hoewel er met de jaren alternatieve versies blijven bijkomen.)

***

Volgens de impacttheorie ontstond de maan uit een botsing van een immens hemellichaam (Theia genaamd) met de aarde.

[Theia staat voor de moeder van de Griekse maangodin Selene, die vaak in verband wordt gebracht met Isis.]

NASA gaat schaamteloos voorbij aan onverklaarbare hinderpalen en spaart kosten noch moeite om ons de impacttheorie te laten slikken.

De theorie worstelt echter met enorme problemen.

Eén van de elementaire struikelblokken is dat de ratio's van de zuurstofisotopen van aarde- en maanstenen vrijwel identiek blijken, terwijl bij een impact steeds onevenredige vermenging optreedt.

Tussen haakjes: elementaire struikelblokken genoeg:
- de aarde heeft nooit een magma oceaan gehad, nochtans een vereiste voor het impactmodel;
- het gehalte aan ijzeroxide van de maan (13 %) ligt precies tussen dat van Mars (18 %) en Aarde (8 %), terwijl het meer naar dat van Aarde had moeten overhellen;
- andere ratio's aarde/maan waaronder deze van rubidium/cesium, spreken de impacttheorie tegen;
- een impact zorgt voor een overvloed van zware elementen die in de bodem zinken. De maan vertoont een schrijnend gebrek daaraan;
-
...

De zuurstofratio's vormen dus maar één van de obstakels, maar wel eentje waar men een draai heeft kunnen aan geven.

Volgens dr Robin Canup (Southwest Research Institute, Colorado) die betrokken is bij een hele reeks projecten van NASA, zijn de vrijwel identieke ratio's te verklaren als de 'impactor' (Theia) gelijktijdig met de aarde ontstond en daarna honderden miljoenen jaren een baan volgde ergens tussen Venus en Mars. Waarna een botsing in elk geval heeft plaatsgevonden. 'Want anders kon de planeet nooit onze maan zijn geworden.'

Wat een uitleg [wij vinden die van ons minder vergezocht] en dat om slechts één obstakel uit de weg te ruimen.

Is hier iets aan de hand?

Moeilijk te zeggen, maar recente onderzoeken brachten nog wat anders aan het licht. Namelijk dat 'officiële maanstenen' iets tevéél overeenkomsten vertonen met aardstenen. Wat blijkt uit volgend filmpje.

U kunt het filmpje ook gerust overslaan. [U zult niet anders kunnen, want op 23 december 2013 hebben we ontdekt dat het van YouTube is verwijderd. Neem echter gerust aan dat het een enigszins compromitterend filmpje was.] Het kwam erop neer dat naast de zuurstofisotopen nog meer ratio's identiek zijn gebleken. Sommigen winden er geen doekjes om: 'Men zaait bewust verwarring. Onderzoekers die om maanstenen vroegen, kregen te pas en te onpas aardstenen voorgeschoteld.'

Een verrassend maansteen verhaal

Amerikanen hebben in het verleden heel wat [zogezegde] maanstenen weggeschonken aan bevriende landen.

In 1969 kreeg het Nederlands Rijksmuseum er één. Men liet hem al direct verzekeren voor omgerekend 60.000 dollar, systematisch oplopend tot 500.000 dollar. In 2009 bleek na grondig onderzoek dat hij een product was van planeet Aarde (waarde te verwaarlozen). Pakken geld verspild, een deuk in de reputatie en talloze bezoekers veertig jaar lang bedrogen, maar de Nederlanders hoefden geen excuses, ze vonden het zelfs grappig (zie http://news.bbc.co.uk/2/hi/8226075.stm)

Wat doen echte machthebbers intussen?

Maanstenen akelig secuur in het oog (laten) houden. (Uitgelekte undercover operaties spreken voor zich.)

En op tijd en stond een nieuwe theorie (laten) lanceren.

Op 4 augustus 2011 lezen we op www.nrc.nl: 'Aarde had eerst twee manen.'

Om een lang verhaal kort te maken: De discussies over het ontstaan van de maan zijn oeverloos. En de echte machthebbers willen dat graag zo houden.

Raadsels rond de maan

We weten ontstellend weinig over de maan. Als we de officiële bronnen mogen geloven, heeft men óp de maan slechts hier en daar wat in het stof geharkt (bij wijze van spreken).

Dat wij denken dat er op de maan sporen van buitenaards bezoek te vinden zijn, is ondertussen duidelijk. Doch er is meer met haar aan de hand: En we hebben de indruk dat wetenschappers er niet alles aan (mogen) doen om de mysteries op te lossen.

- er is geen geloofwaardige uitleg voor haar ontstaan, zo dicht bij planeet Aarde;

- hoe heeft onze kleine steenachtige planeet haar tot een bijna cirkelvormige baan kunnen dwingen? Zelfs een uitgesproken elliptische baan zou schier onmogelijk zijn;

- meer nog, hoe is de aarde er ooit in geslaagd om zo'n gigantische maan (proportioneel gezien) sowieso in haar macht te krijgen? [Als de maan is ontstaan uit een botsing met de aarde -miljarden jaren geleden- dan zou de maan nu, afhankelijk van de inslaghoek, ergens tussen Aarde en Mars of Aarde en Venus een eigen baan om de zon volgen. De aarde zou nooit in staat zijn geweest de maan vast te houden.]

- waarom wijkt de baan van de maan zoveel af van het equatoriale vlak van de aarde?

- waarom heeft Venus geen maan?

- de maan staat precies op de juiste afstand van de aarde om in geval van een zoneclips de aarde exact volledig te verduisteren. Wat een onwaarschijnlijk toeval wordt genoemd;

- waarom heeft ze zoveel mascons (kraters met geconcentreerde zwaartekracht)? (Sommigen beweren dat een aantal van die mascons kunstmatige kenmerken vertoont.)

- ze staat steeds met dezelfde kant naar de aarde gericht. Dit heet in het Engels 'tidally locked' (gesynchroniseerde rotatie). En hoewel er nog wel manen zijn in ons zonnestelsel die hetzelfde verschijnsel vertonen, lijkt onze maan toch alweer een buitenbeentje.

- als de maan al honderden miljoenen jaren de aardrotatie vertraagt, waarom draait de aarde dan nog zo snel rond haar as?

Daarbij komen de vragen die al eerder op deze site werden gesteld en slechts onrechtstreeks met deze specifieke rubriek verband houden:

Waarom krijgen tunnels en ondergrondse ruimten zo weinig aandacht? Waarom rijden er geen computergestuurde maanrobots (naar analogie met de marsrobots) die alles in kaart brengen? Waarom blijkt, als puntje bij paaltje komt, geen enkele grootmacht nog een voet op de maan te willen zetten? Waarom doet NASA zo geheimzinnig over Toren en Scherf? Waarom worden foto's sowieso gecensureerd? Waar blijft de lang beloofde maanbasis? ...

Pluto en zijn maan Charon zijn zo ver weg dat er van enige vergelijking geen sprake kan zijn. Ze zijn wel de enigen wiens proportionaliteit ten opzichte van elkaar die van de aarde en haar maan overtroeven. Maar ze cirkelen rond elkaar, beide met dezelfde kant naar elkaar gericht, als een 'dubbel-dwergplaneet' (Foto Hubble telescoop: Wikipedia).

In de 19° eeuw gingen astronomen en geologen ervan uit dat praktisch alle meteorieten die ooit op aarde waren beland, van de maan afkomstig waren. Vulkanen stootten stenen de ruimte in, die op aarde terechtkwamen. Althans, dat dachten de geleerden van toen. Later kwam men tot de ontdekking dat de maan al een paar miljard jaar geen actieve vulkanen meer heeft. Toch was men er zeker van dat maanstenen op aarde, vooral in woestijngebieden, voor het oprapen lagen. Honderden miljoenen jaren van inslaande meteoren en kometen op het maanoppervlak, hadden hoe dan ook onnoemlijk veel stenen de ruimte in gekegeld. En de aantrekkingskracht van de aarde, gecombineerd met de korte afstand maan/aarde, had voor een gestage meteorietenregen op aarde gezorgd. Althans, dat meenden dan weer de geleerden van een iets jongere generatie.

Dat met analyses wordt geknoeid, kan kloppen, maar NASA kent het verschil tussen echte en valse maanstenen. Laat ons dus aannemen dat ze over het aantal stenen dat op aarde werd teruggevonden de waarheid spreekt.

Eind 2010 waren dat er 134, samen zowat 50 kilogram. Wat ongeveer overeenkomt met wat er aan marsstenen werd aangetroffen. Dat terwijl Mars maar om de 22 maanden in onze buurt komt. En de kortste afstand bedraagt dan nog zowat 56 miljoen km. Nota bene, De afstand aarde/maan is altijd minder dan 410.000 km.

Hebben de steenworp afstand en de honderden miljoenen jaren van inslagen op de maan dan zo weinig opgeleverd?

***

Terzijde: om een breder zicht op de eigenaardigheden omtrent de maan te verkrijgen, zult u zelf op zoek moeten gaan op het internet. Wij hadden hier een zeer interssante link geplaatst, maar zoas zo vaak het geval is, is de webpagina ondertussen spoorloos verdwenen. Niets aan te doen.

***

Griekse en Romeinse auteurs vertellen over een volk dat leefde vóór er een maan aan de hemel stond. De Aarde zonder maan? Verder zijn er in Tiahuanaco (Tiwanaku, Bolivia) tekens teruggevonden die het kennelijk hebben over de komst van de maan (circa 12.000 jaar geleden). Probleem met dat laatste is dat niemand de vertaling van die tekens blijkt te claimen.

***

Heeft het leven op aarde de maan écht nodig?

Het korte antwoord is: NEE. [Zoals we al meermaals hebben laten uitschijnen: we hebben de waarheid niet in pacht. U hoeft ons dus niet te geloven. Maar wees dan aub even sceptisch tegenover de wetenschappers die de maan als 'onmisbaar' omschrijven.]

In elke uiteenzetting komt naar voor dat de maan onmisbaar is voor het leven op aarde. Ze staat dus al honderden miljoenen jaren aan de hemel. Ook hier mogen we echter van een raadsel spreken. Want waarom krijgt een ongefundeerde stelling zoveel aandacht en blind gevolg? Na enig onderzoek is het immers duidelijk dat de simpele modellen waar wetenschappers zich op baseren helemaal niet zo simpel zijn.

Als de maan plots zou verdwijnen, worden de getijden kleiner en zal het 's nachts meestal veel donkerder zijn. Dat de aardrotatie zal sputteren en dat de aarde even zal wankelen, met een klimaatwijziging en gigantische catastrofen tot gevolg, mogen we ook aannemen. De kans is echter groot dat eens gestabiliseerd, alles opnieuw zijn gewone gang gaat. Dus mét seizoenen en met niet méér gewiebel van de aardas dan nu het geval is. Bovendien wiebelen andere planeten in ons zonnestelsel eveneens en een paar daarvan hebben geen maan. (Wij denken dat het gewiebel te wijten is aan een -voor ons althans- onbekende planeet.)

Bijzondere astronomen durven (enigszins) tegen de stroom in te roeien (zie: http://sten.astronomycafe.net/faqs/). De conclusie die we uit de uiteenlopende 'gissingen' distilleren: De waarde van de maan voor het leven op aarde wordt schromelijk overschat.

De maan was ooit een planeet met een eigen baan om de zon

De maan is zó dichtbij en toch is ze één groot mysterie. Zo groot dat sommigen 'outside the box' zijn gaan denken.

Niemand kan de locatie van de maan verklaren. Dat zou duidelijk moeten zijn. Niemand weet hoe de maan is ontstaan. Ook dat zou duidelijk moeten zijn. Al bij al kan de maan zelfs zijn ontstaan na een botsing met Mars. Want anders dan de Aarde heeft Mars wel een duidelijke magma oceaan, wat naar een gigantische impact verwijst. En zoals u weet, vertonen de ijzer oxide waarden van het regoliet op de maan meer gelijkenissen met deze van het regoliet op Mars. Maar voor de duidelijkheid: of de maan nu is ontstaan na een botsing met Mars of met planeet Aarde is hier eigenlijk niet van belang.

Kan de maan ooit als ruimteschip zijn gebruikt? Of heeft men haar ooit als een comfortabele woonwagen op sleeptouw genomen?

Toegegeven, het zijn vragen -er volgen er nog- die men enkel stelt als men het risico aanvaardt om de grond te worden ingeboord.

Kunnen wij haar op sleeptouw nemen?

Ze heeft in ieder geval merkwaardig weinig massa. Mogelijk werd de maan zelfs uitgehold door onze scheppers. Iets wat om meer dan één reden kan zijn gebeurd. Het zou verklaren waarom bij een paar Apollo landingen de maan bleef vibreren als een gong. (Maar we gaan er niet verder op in.) Of misschien herbergen Toren en Scherf wel een technologie die, gebruik makend van de vele mascons, de zwaartekracht controleert. [Of heeft de toren een bestemming die nog meer tot de verbeelding spreekt en is hij, zoals velen geloven, een soort wegwijzer voor de ziel?]

Hoe dan ook: Aan het huidige tempo van technologische groei, valt er over pakweg tweehonderd jaar -een verwaarloosbare periode- niets uit te sluiten.

Overigens, het idee dat onze buitenaardse bezoekers met anti-zwaartekracht en andere superieure technologie, een kleine planeet (de maan) hebben verplaatst, is minder gek dan gedacht. Zo meent men zelfs dat Venus in beweging is te krijgen (zie: http://buildengineer.com/www.paulbirch.net/MoveAPlanet.pdf). Een surrealistische droom volgens velen, maar alweer lijkt de mens iets te overwegen dat mogelijk al eens werd verwezenlijkt. Zeker als we beseffen dat één van de grootste geleerden aller tijden (Nikola Tesla) dacht dat we zelfs de aarde als een reusachtig ruimteschip zouden kunnen gebruiken. (Zie paragraaf drie van het artikel waarnaar wordt verwezen.)

Naast de anti-zwaartekracht methode om “een planeet te verplaatsen, is er nog een andere. Die maakt gebruik van asteroïden. Wat diegenen die nu nog ontkennen dat men onze maan, die zoveel kleiner is dan een planeet, kan verplaatsen een beetje koppig doet overkomen (wij houden wel van koppige mensen). Als opmerking willen we eraan toevoegen dat de manen van Mars (zie verder in de tekst) toevallig goede kandidaten zouden zijn geweest om onze maan op sleeptouw te nemen. En misschien dienden die manen wel voor meerdere doeleinden. Bijvoorbeeld voor ontginning van grondstoffen of als ruimtestation. Overigens zou een klein gesofisticeerd ruimtestation binnenin een reusachtige asteroïde mogelijk wel de beste oplossing bieden om deze te ‘besturen’. Terloops gezegd kunnen de vreemde groeven in Phobos om een voor ons onbekende reden gemaakt zijn door onze scheppers.

De 'verhuis' van de maan kan trouwens alle andere mysteries oplossen.

Hoe komt het dat de nabije zijde van de maan voor 31 procent uit 'zeeën' bestaat terwijl dat voor de verre zijde maar één procent is? Deze laatste heeft dan weer veel meer kraters.

Dat de aarde de nabije zijde afschermt tegen komeetinslagen is geen valabele uitleg gebleken. Onderzoekers denken nu dat de 'hitte producerende elementen' van de nabije zijde voor de zeeën hebben gezorgd, of dat de 'twee-manen-theorie' voor soelaas kan zorgen. Tegelijk zeggen ze erbij dat ze voor een raadsel staan.

Als onze maan ooit een eigen baan volgde tussen Aarde en Mars kan dat veel verklaren. Mercurius en Venus draaien maar zeer traag om hun as. In een baan tussen Aarde en Mars zou onze lichtere maan mogelijk constant met één zijde naar de zon zijn gekeerd. Resultaat: veel kraters op de verre zijde en een vrij ongeschonden, gestold uitziende, nabije zijde.

Om dit laatste te staven: De temperatuur op Venus is ongeveer +500 graden celsius. Onder meer door die enorme hitte laten komeetinslagen er minder diepe kraters na. De omgeving blijft er na de inslag langer vloeibaar door. De kraters zijn dus minder diep omdat ze min of meer dichtvloeien alvorens het materiaal stolt. Iets gelijkaardigs kan zich hebben voorgedaan op onze maan. Als de maan als afzonderlijke planeet met dezelfde kant naar de zon gericht stond, dan is de kans reëel dat die kant gedurende een uitzonderlijk lange tijd een kolkende massa was. Kometen (of asteroïden) zouden meestal de achterzijde van de maan treffen omdat de zon wellicht de nabije zijde zou hebben beschermd. Slechts enkelingen zouden op de nabije zijde zijn beland.

Enkel ter informatie.

De goden waren paranormaal begaafd, voor hen bestond schoonheid niet uit kunst of tekeningen, maar uit geometrie

Volledig terzijde en tevens thuishorend in de rubrieken over de piramiden, is het feit dat onderzoekers met sterke argumenten aantonen dat de piramiden van Giza< verwijzen naar de binnenste planeten van ons zonnestelsel (zie http://www.gizapyramid.com/cliveross.htm). Wie de uiteenzetting heeft doorgenomen, merkt dat de bouwers van de piramiden precies wisten hoe groot Mercurius, Venus, Aarde en Mars waren. Ze waren tevens op de hoogte van de exacte baan die ze volgden. En dat terwijl het vaststaat dat de oude Egyptenaren dit onmogelijk konden weten. Een zoveelste aanwijzing dat de piramiden niet door hen werden gebouwd. Of 'de goden' ons iets duidelijk hebben willen maken, weten we niet, maar hun interesse in de binnenste planeten was blijkbaar groot. Ook het feit dat de piramiden naar een sterrenstelsel in het noorden (Orion?) verwijzen, blijft intrigeren. Toch blijven heel wat zaken onduidelijk. Wij denken dat veel vragen onopgelost zullen blijven, omdat het Giza plateau na zoveel duizenden jaren ongetwijfeld niet meer is wat het is geweest. Een aantal pionnen ontbreken dus waarschijnlijk op het schaakbord.

De gevleugelde boodschapper van de goden

Mercurius was de 'gevleugelde boodschapper van de goden' in de Griekse mythologie. Zoals verder in deze rubriek zal blijken, past die naam beter bij onze maan. En hoewel de naam door de Romeinen werd bedacht, zogezegd omwille van de snelheid waarmee de planeet om de zon draait, weten we dat er al vóór Plato mensen waren met geheime kennis. En die mogen dan ondertussen de echte machthebbers zijn geworden, we weten dat ze altijd al graag (naam)spelletjes speelden (spelen). Maar ze blijven al millennia lang voorzichtig. Ook wij blijven voorzichtig, want de opvallende naamkeuze kan toeval zijn. Doch, misschien hadden ze liever aan onze maan Mercurius genoemd.

Links: Mercurius (diameter: 4880 km), rechts: de maan (diameter 3476 km). Ze lijken buitengewoon goed op mekaar.

Een anekdote tussendoor

[Een anekdote tussendoor: In 2009 verscheen in een internetkrant een artikel waarin men verwees naar uitspraken van grote geleerden: 'Als aliens hier ooit aankomen, zal het in een wereld op zich zijn, mogelijk zelfs in een uitgeholde dwergplaneet, omgebouwd tot ruimteschip. Ze kunnen hun gigantisch ruimteschip in een baan tussen Aarde en Mars brengen om vandaar met hun meer conventionele schepen de aarde te bezoeken.'

Eigenlijk kwam het erop neer dat een dwergplaneet, omgebouwd tot ruimteschip van overal - zelfs van buiten ons zonnestelsel - kon komen.

Reacties op het artikel waren welkom.

We popelden om onze mening kwijt te raken. Onze reactie: 'Die dwergplaneet werd 11.600 jaar geleden door buitenaardse bezoekers vanuit zijn natuurlijke baan om de zon - tussen Aarde en Mars - in een baan om planeet Aarde gebracht.'

Wat bleek: ons stukje werd geweerd, terwijl reacties als 'Ik stuur mijn schoonmoeder erop af' bij de vleet werden gepubliceerd. Nochtans dachten we dat wij het minder ver waren gaan zoeken dan de wetenschappers. Maar misschien hebben deze laatste wel gelijk. En dan kan de maan zowaar van overal komen.

Tot driemaal toe geprobeerd om onze reactie gepubliceerd te krijgen, doch zonder resultaat, en zonder uitleg van de moderator. Blijkbaar zien moderators van internetkranten ons als fanatiekelingen. Kortom, van reactierubrieken hebben we geen hoge hoed meer op, maar ze hebben ons er wel toe aangezet om de niet gepubliceerde reactie, die vandaag als het ware een internetboek is geworden, verder uit te diepen. Of hoe een klein voorval een reden was om met schrijven te beginnen, weliswaar op ons niveau.

[Het moet gezegd dat we geen wetenschappelijke basis hadden die onze visie over de mogelijkheid dat de maan ooit een eigen baan volgde om de zon, kon ondersteunen. Tot we op een summiere mededeling van de Harvard universiteit stuitten, waaruit blijkt dat astronomen (het zijn er inderdaad meerdere) zich verbazen over het feit dat er zich geen planeet heeft gevormd tussen Aarde en Mars. Informatie hierover op het internet is schaars, en uiteraard wordt de stelling bekritiseerd, maar ze stemt tot nadenken.]

[Indien de link niet (meer) zou werken na verloop van tijd (iets wat wel meer gebeurt) dan geven we hierbij in uiterst beknopte stijl de titels en auteurs mee van datgene wat op bovenvermelde website is verschenen, kwestie van toch nog enig bewijs over te houden van wat er ooit stond. (Uiteraard slaat u dit gewoon over als de link nog zou werken.) Title: The Planet that Did Not Form Between Earth and Mars Authors: Christodoulou, D. M. - Affiliation: AA(LSU) Publication: American Astronomical Society, 190th AAS Meeting, #17.05; Bulletin of the American Astronomical Society, Vol. 29, p.798 Publication Date: 05/1997 Origin: AAS Bibliographic Code: 1997AAS...190.1705C]

***

December 2011: een YouTube filmpje haalt het nieuws: 'Een ruimteschip zo groot als onze maan verbergt zich achter Mercurius'. Drie miljoen kijkers, en dat in enkele dagen. Ten langen leste zal het wel om een foutje in de foto van NASA gaan. Toch mengen wetenschappers zich in de discussies. Discussies waarbij ze er alweer van uitgaan dat ruimteschepen zo groot als de maan kunnen bestaan.

[Intermezzo: Eigenlijk paste 'Woonwagen maan' of 'Reddingsboot maan' beter als titel bij deze rubriek, maar 'Ruimteschip maan' vonden wij mooier klinken.]

Waar is de maan in 20.000 jaar kunst?

Vóór de megacatastrofen (tot duizenden jaren erna) werd de maan nooit afgebeeld als halve maan.

Een fascinerend en mysterieus hemellichaam dat verandert van vorm en kinderlijk eenvoudig, ondubbelzinnig uit te beelden is, werd nergens weergegeven.

Dat bij de eerste grotschilders vooral dieren in hun geest spookten, mogen we dan zonder meer aannemen, maar na hen werden er ontelbare tekeningen gemaakt die zich niet beperkten tot dieren, en dat tot ver buiten Europa, alleen stelden ze nooit de maan voor. Merkwaardig dat sterrenhopen wel degelijk nauwgezet werden uitgebeeld -tenminste daar lijkt het toch op-, net als de zon die wellicht werd voorgesteld door een (concentrische) cirkel. Vreemd is wel dat aan het onderzoek van de (concentrische) cirkels en de mogelijke betekenis ervan maar weinig aandacht werd besteed, hoewel ze opmerkelijk veel voorkomen. Wij denken dat die cirkels de zon voorstellen en niet vulva's zoals sommigen beweren (waar halen ze het?). Als bedenking: In Newgrange (en andere) staan de zogenaamde graftombes vol met concentrische cirkelvormige patronen en die tombes blijken volgens geleerden gewijd aan ... de zon. Een logische conclusie aangezien de bouwwerken overduidelijk een relatie hebben met de zonnewende ... en mogelijk met Sirius. Een boek dat aantoont dat niet enkel wij 'zoekende' zijn.

Onze voorouders hadden dus interesse voor de nachtelijke hemel. En ze dachten symbolisch. De kans is zeer groot - ontzettend groot - dat ze de maan als halve maan hadden getekend ... als die zich als dusdanig zou hebben vertoond. Overigens, als de maan vóór de megacatastrofen aan de hemel stond, hadden onze voorouders uit die tijd haar verafgood. De maan die licht geeft 's nachts, die de mens toelaat te jagen, te reizen, te vluchten ... zouden ze toch als een godsgeschenk hebben aanzien?

Sommigen beweren dat er zogenaamde maankalenders zijn teruggevonden, die door middel van inkervingen de maancyclus weergeven. Maar als men de maan zó observeerde, dan wordt het al helemaal onbegrijpelijk waarom men haar nooit heeft getekend als halve maan. Met andere woorden: die inkervingen zijn al te gemakkelijk vatbaar voor interpretatie. Misschien gaven ze de menstruatiecyclus weer van de vrouw?

Maar wat te denken van de stippen die volgens sommige wetenschappers nauwgezet overeenkomen met sterrenclusters? (Hoe kunnen we sterren realistischer voorstellen dan door middel van stippen of dotten?) Die clusters van punten lijken althans op sterrenclusters en zijn zelfs tot in Australië bezichtigen.

Voor heel wat wetenschappers staat het daarom vast dat er vóór de megacatastrofen zelfs getalenteerde astronomen waren. Het zou maar logisch zijn geweest. Wie wonderbaarlijke kunstwerken maakt, getuigt van een groot intellect en een al even groot vermogen tot symbolisch denken, zal zich hebben verbaasd over de nachtelijke hemel ... en over de maanfasen.

[Bloemen noch kransen voor de intelligente mens van vóór de megacatastrofen. Die interesseerden hem niet. Dieren, een bepaalde categorie mensen, de sterren en de zon des te meer. Zij die aandraven met het argument dat de kunstenaars, freaks waren, houden ons voor aap. De bewuste artiesten hadden wellicht heel wat verbeeldingskracht, maar ze tekenden vooral, net als hun minder bekwame nakomelingen tijdens de duizenden jaren die volgden, datgene wat hen boeide. En het is quasi onmogelijk dat de maan daar niet bij was. De meest voor de hand liggende, en tegelijk meest fantastische conclusie, is dat er geen fasen van de maan te zien waren. Iets wat diegenen die het voor het zeggen hebben voorlopig (?) naast zich neerleggen. Of houden ze ons liever nog wat aan het lijntje? Tot complotdenkers het ijs hebben gebroken? Die complotdenkers krijgen van de grote media (onder invloed van de echte machthebbers) de laatste tijd nogal wat aandacht. Of heeft u zich nooit afgevraagd waarom een serie als 'Ancient Aliens' zo'n hoge toppen scheert? Alsof we dringend van één en ander bewust moeten worden gemaakt.]

Veelzeggend dat archeologen wanhopig op zoek zijn naar de maan in de prehistorische tekeningen. Zo wanhopig dat ze ervan uitgaan dat ze een stier moest zijn, terwijl bepaalde sterrenbeelden dan weer door andere dieren werden voorgesteld.

Maar als dat prehistorisch genie een variant van de dierenriem heeft uitgevonden -wat wij gezien het symbolisch denkpatroon aannemelijk achten- dan zal dat genie, of zijn iets minder talentrijke medemens waar ook ter wereld, toch wel zo vindingrijk zijn geweest om een halve maan als halve maan te tekenen? Niet één keer, maar tienduizenden keren.

Bij de tekenende mens duikt de wassende maan na de megacatastrofen letterlijk overal op. In pakweg 5000 jaar tijd werd ze in Soemerië, Afrika, China ... tot bij de minst kunstminnende volken als de indianen, als symbool gebruikt, maar in de 20.000 jaar vóór de megacatastrofen, een bij wijze van spreken oneindige tijdspanne waarin de mens bewust naar de hemel keek, bewust dieren tekende als dieren, mensen als mensen, sterren als sterren en de zon als de zon, werd de halve maan nooit uitgebeeld als halve maan. Men mag zich dan toch afvragen -ondanks het taboe dat er blijkbaar rust op die vraag- hoe zoiets mogelijk is?

Een verklaring zou kunnen zijn dat de atmosfeer van de aarde te dik was waardoor men noch de maan noch de sterrenhemel kon zien. Als dat waar is, dan moeten we een andere verklaring zoeken voor de clusters van stippen en voor de voorloper van de zodiac. We hebben echter het hele internet doorzocht en nergens nog maar een hypothese gevonden die de stelling rond een ondoorzichtige atmosfeer enigszins zou kunnen ondersteunen.

Enkele interessante websites die we hebben ontdekt: Wij menen dat als men de aard van atmosfeer van vele miljoenen jaren geleden heeft kunnen achterhalen, men dat ook zou kunnen doen voor de laatste 50.000 jaar. Uit wat wij hierover hebben teruggevonden, blijkt dat de atmosfeer de laatste 50.000 jaar vrij stabiel is gebleven. Gedurende een periode lijkt het erop dat er veel meer wolken waren dan nu het geval is, maar van een toestand die het zien van de hemellichamen voledig zou hebben belemmerd, is nergens sprake. De sterrenhemel was zonder meer zichtbaar.

Een artikel uit Nature.

Harvard

Wikipedia

Conclusie: De letters van de volgende vraag en het antwoord erop moeten eigenlijk huizenhoog zijn.

Waar is de maan in tekeningen van vóór de megacatastrofen? Antwoord: ze was te ver weg om gezien te worden.

De maan werd gebruikt om de megacatastrofen te veroorzaken

De Zondvloed, het vergaan van Atlantis, Göbekli Tepe, de Clovis cultuur ... Ligt de maan aan de basis van de megacatastrofen? Werd ze door onze scheppers en tegelijk vernietigers zowat 12.000 jaar geleden naar de Aarde gebracht? Hebben ze haar als ultiem teken precies in die baan gebracht die later het meeste vragen moest oproepen? Was dit alles onderdeel van een uitgekiend plan?

Hebben de goden zichzelf en 'de zondige mens' vernietigd omdat ze zagen dat het verkeerd ging aflopen? Was hun oorspronkelijk zuivere ziel gedegenereerd onder invloed van de wetten van moeder aarde? Hadden ze wat teveel geëxperimenteerd met het leven op aarde?

Ja, de goden hebben, omwille van de mens, het leven op aarde op zijn kop gezet. Zijzelf hebben zich opgeofferd en hebben de toenmalige mens bijna volledig uitgeroeid. Mogelijk gebruikten ze kometen die ze richting Aarde stuurden. Tegelijk verplaatsten ze de maan opdat de nieuwe mens vele duizenden jaren later op de maan zou ontdekken wat er precies was gebeurd. Tegelijk zou de maan heel wat andere voordelen opleveren voor de 'verrezen mens' of beter, het verrezen bewustzijn.

[Intermezzo: We willen non believers geen hartaanval bezorgen (als gevolg van ergernis), maar oude teksten en afbeeldingen tonen aan dat de mens ooit samen met dinosaurussen leefde. En wij denken dat dit meer dan 12000 jaar geleden inderdaad het geval was, zij het op kleine schaal. Dinosaurussen opnieuw tot leven wekken is -alweer- één van de doelen die onze huidige wetenschappers zich vandaag durven te stellen.]

De goden gingen ervan uit dat de nieuwe mens op de duur zou ontdekken dat de maan niet de natuurlijke satelliet van de aarde is, maar het ultieme kenniscentrum en tegelijk ruimteschip, woonwagen of reddingsboot, bestemd voor die nieuwe mens. Heeft Isis -Isis als verzamelnaam voor alle moeder/maangodinnen- zichzelf opgeofferd voor 'de zondige mens' in de wetenschap dat het bewustzijn zou overleven en opnieuw uitgroeien (verrijzen). Hoopten de goden dat de nieuwe soort niet dezelfde fouten zou maken die zij hadden gemaakt?

1250 v.Chr: Isis geeft het ankh kruis, symbool voor de verrijzenis van het bewustzijn, door aan Nefertari (Foto: Wikipedia).

[Religie dateert van circa 6000 vóór Christus, zowat 4000 jaar nadat alle goden waren verdwenen. Ze is wellicht gebaseerd op overlevering van die goden. Terloops gezegd: Wij respecteren alle religies en geloven in het bestaan van God. We geloven ook in het bestaan van Jezus. Hij was een groot Boodschapper. En hij wist ongetwijfeld dat vrouwen minstens evenwaardig waren aan mannen. Maar hoe dat verkocht krijgen in een tijd waarin vrouwen verwaarloosbaar waren? En elk verkeerd woord een vreselijke dood kon betekenen?]

De echte machthebbers kennen de waarheid

Onze scheppers wisten dat ze hun vitale informatie het beste konden achterlaten op de maan. Zo zouden enkel zeer intelligente mensen die informatie vinden. En ook al zouden die mensen oorspronkelijk enkel op macht belust zijn geweest, ze zouden tot inkeer komen ... De kleine groep echte machthebbers kent de waarheid. En wij gaan ervan uit dat ze hun redenen hebben om die te verzwijgen.

Want wat kunnen ze doen? De waarheid vertellen, zou chaos betekenen. Denk er lang genoeg over na en u zult het moeten toegeven (zie ook de rubriek 'De moeder van alle complottheorieën')

Na de dood verenigen onsterfelijke zielen zich. Ze maken deel uit ven een onvoorstelbare plasma levensvorm (UFO)... maar dat hoort dan weer thuis in een andere rubriek van deze site. Plots krijgt de tekst van het grootzegel van de Verenigde Staten -Uit Velen Eén- een verborgen betekenis. (De stichters van de VS wisten veel meer dan we vandaag denken.) Sommigen kennen de fundamentele waarheid, maar steken ze weg achter een provocerend symbolisme.

Lees het boek 'The Secret Architecture of Our Nation's Capital', bestudeer de Georgia Guidestones, zie het verband met de boodschap op de stenen en de levenswijze van de Vril-ya van Bulwer-Lytton (The Coming Race). Waarom stopten de maanlandingen zo plotseling? Novus Ordo Seclorum (de andere zijde van het grootzegel) … de connectie tussen dit alles met de vrijmetselaars (Bulwer-Lytton was een Rozenkruiser, R.C. Christian alias Christian Rosenkreutz, George Washington … tot, of all people, Buzz Aldrin …)

Toch vertellen ze de waarheid liever zijdelings, wetende dat ze verwoestend kan zijn. Of ze ontkennen, nonchalant, om enige twijfel toe te laten en zo de schok die vroeg of laat tóch komen moet, te verzachten.

Sitchin had gelijk, tenminste wat betreft de kern van de zaak

De aarde staat bloot aan immense catastrofen. Daarover is iedereen het eens. Vanzelfsprekend dat de goden daar eveneens van op de hoogte waren. Ze hebben de mens ongetwijfeld mogelijkheden nagelaten om de aarde te beschermen. Doch wat als het toch zou fout lopen?

Daarom neemt de mens, als drager van het bewustzijn, beter geen risico. Een reden te meer voor de machthebbers om op de reddingsboot die de maan is, de hindernissen te overwinnen en een maanbasis te bouwen. Al was het enkel om een extra onderkomen te vinden voor het bewustzijn, als bijvoorbeeld een komeet door de mazen van het net glipt en het mensdom totaal uitroeit.

In onverdachte tijden toen planeten ver van de zon enkel ijsklompen konden zijn en bruine dwergen enkel bestonden in de fantasie hield Sitchin vol dat er een nog onbekende planeet in ons zonnestelsel vertoefde waarop onze latere scheppers leefden. De planeet straalde zelf warmte uit, maar was zozeer afgekoeld, dat haar intelligente wezens op zoek moesten naar een alternatief. Ze lieten hun onherbergzame thuis achter, en kozen de aarde, met al haar problemen, als toevluchtsoord. We volgen Sitchin maar tot op zekere hoogte. Zo zijn we ervan overtuigd dat onze scheppers niet van Planeet X kwamen maar van een stelsel als datgene ontdekt door Ralf-Dieter Scholz.

Voorzagen de goden dat de mens 'op een dag' een andere bewoonbare planeet zal moeten zoeken?

Hoewel de opwarming van de aarde slechts tijdelijk zal zijn, zal ze voor veel mensen desastreuse gevolgen hebben. Het is dus maar goed dat de echte machthebbers geleerden laten bestuderen hoe broeikasgassen de temperatuur van een planeet regelen.

De aarde blijft dus plan A (met veel dank aan de technologie van de goden die de aarde moet beschermen tegen allerhande gevaren).

Mars is plan B (zeggen ze). De maan is gedegradeerd tot stille getuige.

Maar wat als binnen twintig jaar -het kan dus ook morgen zijn- volgende zin de voorpagina haalt: 'NASA heeft een nieuwe planeet ontdekt in ons zonnestelsel, die met enige bijsturing van de broeikasgassen levensvatbaar te maken is'? Zullen velen dan het verband (willen) zien? Neem gerust aan dat terwijl wij naar de zoveelste heruitzending van 'de kampioenen' keken, de echte leiders van deze wereld onwaarschijnlijke overlevingsplannen maakten (maken) voor als het hier grondig fout zou lopen.

Voldoen aan die andere voorwaarde -verlos ons van het kwade- zal nog het meeste moeite kosten. Zonder inzicht zal alle moeite echter vergeefs zijn. Opvallend hoe internetsites over bewustwording, vandaag als paddenstoelen uit de grond schieten. Alsof het collectief bewustzijn, in dit geval het internetbewustzijn, alsmaar lijkt toe te nemen.

Eén ding is zeker: Als de mens beslist om een andere bewoonbare planeet te zoeken, dan heeft de maan daar een rol in te spelen. Is het niet als ruimteschip, woonwagen of reddingsboot, dan toch als lanceerplatform. Ondertussen doet de maan haar taak als 'wachter van de aarde'. De hoogtechnologische apparatuur die er staat opgesteld, moet de aarde beschermen.

Zo geloven wij dat de zogenaamde toren (en andere technologie) op de maan:

- niets anders is dan een soort HAARP, een godentechnologie die, naar men zegt, geesten kan beïnvloeden. Vandaar de bewustzijnsstoornissen van de astronauten op de maan. Vandaar de bewustzijnsexperimenten. Of dacht u echt dat enkel Mitchell deze heeft uitgevoerd? Hij heeft heel wat te verliezen, ook na zijn dood. En weet wanneer hij moet stoppen met spreken. Maar desondanks blijft hij onze held.

- plasmabollen kan creëren (vandaar de lichten);

- door elektromagnetisme en anti-zwaartekracht de maan heeft gebracht waar ze nu is;

- de temperatuur op aarde kan regelen (samen met chemtrails);

- uitgerust met een soort laser, kometen kan geleiden of vernietigen.

- en ja, we geloven zelfs dat men in de toekomst vulkaanuitbarstingen en aardbevingen zal kunnen in toom houden (bijvoorbeeld door gecontroleerde lava uitbarstingen ...)

- ...

De goden zouden gek zijn geweest om zoveel moeite te doen als bijvoorbeeld het verplaatsen van de maan, om de toekomstige mens te beschermen, wetende dat bijvoorbeeld een doodgewone komeet of een mega vulkaanuitbarsting alles in een oogwenk zou kunnen vernietigen.

Klimaatveranderingen (Update van dit onderdeel van deze rubriek: december 2019)

Bron: https://aheadoftheherd.com/Newsletter/2017/Saving-Us-From-Us.html

IJstijden komen en gaan. Wetenschappers zoeken en vinden verklaringen hiervoor, mogelijk foute verklaringen.

Wat we vrij zeker weten? IJstijden duren miljoenen jaren met tussendoor interglaciale periodes. Momenteel zitten we in een ijstijd die nog miljoenen jaren kan aanslepen. Gelukkig bevinden we ons nu in een 'korte' pauze, een periode waarin het warmer is, een interglaciale periode genoemd. Blijkbaar zouden die warmere periodes het resultaat zijn van het feit dat de zon/aarde relatie varieert in cyclussen. Kort gezegd: de baan van de aarde rond de zon, gecombineerd met de variërende zonnestraling brengen de aarde in een steeds terugkerende cyclus waardoor ijstijden onderbroken worden door warmere periodes. (Terzijde: men heeft de invloed van een nog onbekende planeet in ons zonnestelsel nog niet in aanmerking genomen in de verschillende modellen, maar volgens ons komt dat nog wel.)

Vreemd is wel dat die warmere periodes zeer snel opkomen (zie grafiek hierboven). De temperatuur stijgt dan 'razendsnel' met ongeveer 10 graden celsius. Men weet dat er gedurende elke ijstijd een aantal 'kantelpunten' komen. Deze kantelpunten zijn wellicht het resultaat van een kettingreactie, veroorzaakt door broeikasgassen, gassen die op hun beurt worden veroorzaakt door de stijgende zonnewarmte.

Na de abrupte stijging van de temperatuur komt er een iets minder abrupte daling (ook met ongeveer met 10 graden celsius), waarna de ijstijd zich voortzet. Momenteel kan het blijkbaar nog alle kanten op als we de grafiek, die overigens in zowat elk wetenschappelijk werk over interglaciale periodes is terug te vinden, mogen geloven.

Wat we verder opmaken uit de grafiek? Elke interglaciale periode eindigt met een top die niet langer dan pakweg een honderdtal jaar duurt (mogelijk zelfs minder lang). Nu lijkt de hele zaak al -laat ons aannemen- 12.000 jaar lang te sputteren op een niveau waar zich nooit eerder in een tijdsspanne van 420.000 jaar een noemenswaardige hapering heeft voorgedaan. Heeft ook dit iets met de komst van de maan te maken? Er lijkt op zijn minst iets aan de hand. Iets waar de mens geen enkele rol heeft in gespeeld. Al kunnen we -naar de toekomst toe welteverstaan- de impact van de industriële revolutie niet voorspellen. Misschien schiet de temperatuur wel naar een ongekende hoogte ... of misschien blijven we in een interglaciale periode zitten en zal de temperatuur niet dalen zoals die bij een normale trend (zie grafiek) zou moeten doen ... We weten het niet. Wat we wel denken te weten? Wat planeet Aarde nu doormaakt is, zacht gezegd, zeer uitzonderlijk.

(Nota bene: Strikt genomen zou men kunnen stellen dat de temperatuur nog niet het punt heeft bereikt dat we bij een normale trend zouden mogen verwachten ... maar laten we dit even terzijde.)

Tijdens de laatste interglaciale periode deed er zich wel iets uitzonderlijks voor. De temperatuur was al enkele duizenden jaren in stijgende lijn toen er zich een ongekende wereldramp voordeed die het leven op aarde een zware klap toebracht. Het zou ons niet verbazen dat 11.711 jaar geleden, het jaar was dat meerdere catastrofen de wereldrampen inluidden. (De datum doet ons alweer aan Plato denken.)

Wetenschappers blijven zoeken naar verklaringen voor deze korte, maar gigantische schok die de wereld verwoestte. De periode (men schat dat die ongeveer 1000 jaar duurde) die volgde op de schok noemt men het 'Younger Dryas'. Vele levensvormen zouden het Younger Dryas niet overleven. Ook de mens ging door een bottleneck.

Hier vindt u een controversiële studie die mogelijk een verklaring voor het Younger Dryas geeft. Maar er zijn veel studies als deze en die hebben het over vulkaanuitbarstingen, tsunamis, werreldbranden ... noem maar op ...

Om een lang verhaal kort te maken: men kent de oorzaak van het Younger Dryas niet. De verwarring is troef (en dat is geen verwijt aan de wetenschap).

U raadt het al: volgens ons was de komst van de maan met alle bijhorende rampen de oorzaak van het Younger Dryas ... van de Zondvloed ... het verdwijnen van Atlantis ... de Cloviscultuur ... de uitroeiing van heel wat diersoorten, de enorme terugval van het aantal mensen ...

Enkel als toemaatje: [Ook de stand van de aardas speelt een rol in het komen en gaan van ijstijden. De aardas wiebelt enigszins als een bijna uitgedraaide tol. De polen beschrijven daarbij een cirkel, precessie genaamd, maar er gaan zowat 26.000 jaar overheen vooraleer de cirkeltjes voltooid zijn. Door de tollende beweging schommelt de hellingsas van de aarde tussen de 21,5° en 24,5°. Officieel wordt aangenomen dat dit, tenminste gedurende de laatste miljoenen jaren, nooit anders is geweest.]

Moet het nog gezegd? Onze reden met betrekking tot het plotse begin van de laatste interglaciale periode kort samengevat: een 'godengestuurde maan', samen met een reeks 'godengestuurde kometen'.

***

Overigens denken wij dat wie een planeet kan verplaatsen weinig moeite zal hebben om de aardas of de rotatie van de aarde te manipuleren. Nog maar een kleine rotatieschok kan alles verwoestende gevolgen hebben gehad. Ze kan de 'ouden' aan de grond hebben genageld. Iets wat volgens Plato inderdaad is gebeurd, want hij heeft het over een herschikking van de sterren (zie http://www.ancient-wisdom.com/mythologyhome.htm#sunstoodfirst). Verder vertellen mythen aan de ene kant van de wereld over de zon die bleef stilstaan, terwijl ze het aan de andere kant hebben over een ellenlange nacht.

Een laatste opmerking: sommigen beschouwen de periodes tussen de interglaciale (warmere) onderbrekingen van een langetermijn ijstijd als een afzonderlijke ijstijd. Ook wij doen dat vaak -kwestie van het ons wat makkelijker te maken en niet telkens de hele uitleg te moeten doen-. Verder gaat men er soms van uit dat het einde van het Younger Dryas dé grote temperatuurstijging inluidde -ook wij bezondigen ons daaraan-, doch de opwarming was al een hele tijd aan de gang toen het Younger Dryas begon. Wij zijn ons bewust van de verwarring dat dit schept. Maar laat ons ook daar niet te lang over piekeren.

Hans Hörbiger

En dan is er nog Hans Hörbiger (1860-1931). Die bracht met zijn 'wereldijstheorie' onder meer het volgende naar voor: 'De basissubstantie van alle kosmische processen is ijs. De maan is als het ware een ijsblok dat telkens weer op planeet Aarde valt en heel wat leven uitroeit. Waarna onze planeet weer een nieuwe maan uit haar baan om de zon plukt.'

Zijn stelling was hem naar eigen zeggen, toegefluisterd in een droom.

Weinig kans dus dat serieuze wetenschappers daar enig geloof aan hechten.

Doch, wat bleek? De theorie werd in de jaren '30 en '40 opgevist door vooraanstaande nazi geleerden. 'De wereldijstheorie is realistisch. De oorzaak van de Zondvloed en het verdwijnen van Atlantis is te zoeken bij het feit dat de maan 12.000 jaar geleden in botsing kwam met de aarde.'

Hoe kwamen die geleerden er in hemelsnaam bij om Hörbiger vanonder het stof te halen? Officieel gaat men ervan uit dat ze daarmee weerwerk wilden bieden aan Einsteins' relativiteitstheorie. Einstein was een Jood, en iedereen weet hoe nazi's over Joden dachten.

Er zijn echter voldoende elementen die aantonen dat ze wisten dat Hörbigers' theorie op losse schroeven stond. Maar dat de maan 12.000 jaar geleden uit de hemel was gevallen, daar waren ze merkbaar wél van overtuigd.

Waarom groeide hun overtuiging toevallig ten tijde van hun expedities? Toch niet alleen omwille van Einstein en de Joden? Het was toch geloofwaardiger geweest om een reeks kometen, aardverschuivingen of vulkaanuitbarstingen de schuld voor de Zondvloed te geven?

Of hadden hun expedities hen wijzer gemaakt? En hebben ze hun ontdekkingen enigszins verkeerd geïnterpreteerd? Was het geen botsing, maar om een vakkundig uitgevoerd manoeuvre, eventueel een gecontroleerd schampschot?

Ruimteschip maan verklaart ALLES

- de weigerachtige houding van huidige wetenschappers om de 'mogelijkheid' uit te spreken dat de maan vroeger een eigen baan om de zon beschreef (een standpunt dat topwetenschappers 70 jaar geleden wél durfden in te nemen);

- hoe de maan in een cirkelvormige baan om de aarde is gekomen? Dat de aarde de maan heeft kunnen vasthouden is al een half wonder op zich, maar dan nog in een zo goed als cirkelvormige baan? Dat moet een mirakel zijn, of een doelbewuste keuze ...

- de uitgekiende afstand tot de aarde;

- het magnetisme dat klaarblijkelijk op de maan aanwezig is;

- waarom zo weinig maanstenen op aarde worden teruggevonden;

- de twee gezichten van de maan;

- waarom ze met haar aanlokkelijke zijde naar de aarde is gericht (wij geloven dat een buitenaardse technologie op de maan haar in een gesynchroniseerde rotatie met de aarde heeft gebracht);

Een extra beschouwing: Het is geen verrassing dat onze scheppers de maan steeds met één zijde lieten kijken richting aarde, want hoe een gevaarlijke komeet afleiden zonder te worden opgemerkt en paniek te vermijden? Waar een geheime basis vestigen? Hoe elk radiosignaal vanop de maan afschermen van de aarde? Verder, onze scheppers wisten dat de mens vroeg of laat de oorsprong van het heelal zou willen onderzoeken. En welke plaats voor het plaatsen van gigantische telescopen is er beter dan de verre zijde van de maan? Ten slotte, zou de verre zijde van de maan niet de beste plaats kunnen zijn om signalen die komen van de planeet van onze scheppers op te vangen? Of om in contact te komen met (volgens ons) de ultieme levensvormen, namelijk magnetische clusters bewustzijn? Akkoord, grote uitdagingen zouden hun deel zijn geweest, maar wij geloven dat onze echte leiders een geheime basis op de verre zijde van de maan hebben geplaatst. Wij geloven ook dat geheime missies naar de maan nog steeds plaatsvinden, onder meer gefinancierd met de triljoenen dollars die in het budget van de USA spoorloos zijn verdwenen. Wij denken dat er samenwerking is tussen de supernaties met betrekking tot de maan, dit ondanks alle ontkenningen. Het zijn beslissingen die worden genomen op het allerhooogste niveau. Op het niveau van onze echte leiders. Zo geloven wij bijvoorbeeld niet in het zogeheten Wolf Amendement dat samenwerking verbiedt tusssen de USA en China zonder toestemming van het congres. Supernaties zoals China en Rusland zijn simpelweg niet langer in toom te houden omdat ondertussen zowat iedereen moet weten dat zelfs een bemande maanlanding sinds vele jaren geen obstakel kan zijn geweest voor hen. Zij zullen niet blijven gezichtsverlies willen lijden. Dus moet er samenwerking zijn op het hoogste niveau. Zo niet, dan zouden de grootste geheimen over de maan kunnen uitlekken op een zeer ongepast moment. John Logsdon, stichter van het ‘Space Policy Institute at the George Washington University’ maakte het voor ons duidelijk toen hij het had over de rivaliteit tussen supermachten met betrekking tot de exploitatie van de ruimte. De kern van het verhaal kwam volgens ons hierop neer: ‘Zij’ kunnen een muur bouwen rond ‘hun’ samenwerking’. (Een verspreking?) Uiteraard zullen er 'maanvoertuigen' komen waarvan we het bestaan mogen afweten. Ja, er zal ooit een bemande maanbasis zijn waarvan we het bestaan mogen afweten. Waarom? 'Ze' kunnen de wereld niet voor altijd voor de gek houden. Zeker niet de wetenschappelijke wereld. De vraag is: zullen ze ooit de geheimen van de maan openbaar maken? Wij denken van wel. De vraag is: Wanneer?

- waarom de aarde een maan heeft (zo groot als een planeet) en de andere steenachtige planeten het moeten doen zonder; [Phobos en Deimos, de zogezegde manen van Mars zijn volgens ons te onbeduidend om in deze context de naam 'maan' waardig te zijn. Bovendien kan iedereen zien dat ze eerder op een asteroïde lijken.];

Phobos, gemiddelde diameter 22,2 km. Op Phobos is een 'monoliet' te zien, het voorwerp van diverse interpretaties (foto: Mars Global Surveyor 1998). (Commentaar volgt.) (Bron: Wikipedia)

- waarom we zolang hebben gewacht op de eerste tekeningen van de maan;

- de gevleugelde, uitgedoofde zon (zie verder);

- ... ons vermoeden dat NASA op de maan, naast ondergrondse basissen met superieure technologie, tevens anti-zwaartekracht technologie heeft aangetroffen;

- ... hoe het komt dat het mensenras een gedroomde 'reddingsboot' ter beschikking heeft;

...

Het geeft ons zelfs een reden waarom James Irwin (Apollo 15) de maan in verband leek te brengen met de Zondvloed. Want waarom bleef die na zijn maanlanding zo verbeten zoeken naar de Ark van Noach? [En waarom moest Mitchell zo nodig verwijzen naar Noach met de naam van zijn instituut?]

***

Irwin kwam in contact met de controversiële Amerikaanse amateur archeoloog Ron Wyatt. Met metaaldetectors onderzochten ze samen de plaats waar volgens de Bijbel de Ark was gestrand. Wyatt deed naar eigen zeggen een aantal overtuigende ontdekkingen ... die achteraf stuk voor stuk werden ontkracht. Hij houdt echter vol dat hij de Ark inderdaad heeft gevonden.

Bizar dat Irwin zich met dergelijk onderzoek inliet. Hij was een toegewijde christen, dat wel, maar ook een echte wetenschapper en een realist. Besefte hij dat de Ark wellicht heeft bestaan? Als Irwin de geheimen van maan heeft aanschouwd, zal hij vast wel hebben ingezien dat de verhalen over de Zondvloed en de Ark meer dan een grond van waarheid bevatten (zie volgende rubriek). Overigens is -zoals uit een andere rubriek blijkt- Irwin niet de enige die zich beizar gedroeg na zijn maanwandeling. Zo ging ook Neil Armstrong op onderzoek uit. Zo deed ook Michell zogezegde bizarre' onderzoeken .. Zoals u al weet, gingen meerdere astronauten bizar gedrag vertonen na hun bezoek aan de maan ...

Een uitgeholde satelliet als ruimtestation?

Mars heeft twee manen die de naam 'maan' onwaardig zijn. Het lijken eerder twee grote rotsblokken.

Velen beweren dat de manen van mars -net als onze maan overigens- door buitenaardse bezoekers in een baan om hun planeet werden gebracht. Enkele wereldberoemde geleerden dachten zelfs dat het buitenaardse ruimtestations waren. En het moet gezegd, op phobos lijkt een reusachtige monoliet te staan die langs geen kanten past in de omgeving en die misschien door 'godenhanden' werd geconstrueerd. Een monoliet waarvan er zogezegd geen gedetailleerde beelden bestaan -laat ons niet lachen-.

Een bewering die tot nadenken stemt: 'Phobos is een tot ruimtestation omgebouwde asteroïde.' Die bewering zou ons bekend in de oren moeten klinken. Want geloof het of niet, Amerikanen zijn druk aan het uitzoeken hoe ze van een uitgeholde asteroïde een ruimtestation kunnen maken. Wie 'Evawaseerst' leest, zal merken dat de geschiedenis zich aan het herhalen is.

The black knight

The Black Knight (zwarte ridder) is een zogenaamde satelliet die in tegengestelde richting rond de aarde draait. Zijn bestaan wordt betwist door de autoriteiten, die -wat had je gedacht- de vele getuigenissen niet als bewijs aanvaarden. Volgens ons kan de zwarte ridder een satelliet (of zelfs één van de meerdere satellieten) van onze zogenaamde scheppers zijn en kan hij, net als sommige onverklaarbare bouwwerken zowel op planeet Aarde, op de maan en mogelijk zelfs op Mars, geheime kennis bevatten. De satelliet toont nog maar eens aan dat elke discussie die met onze buitenaardse scheppers te maken zou kunnen hebben, in een welles nietes spelletje eindigt. Met als gevolg dat de termen samenzweringstheorie en pseudowetenschap de kop opsteken. Met alle gevolgen van dien.

De zwarte ridder op Wikipedia.

De zwarte ridder op Youtube.

Wij gaan niet al te ver in op het fenomeen van de zwarte ridder.

Wel enkele bedenkingen:

- eerst en vooral: de naam van de satelliet. Alsof hij gedoemd is om in een Pepsi campagne in het belachelijke te worden getrokken. Laat u daar echter niet door misleiden. Net zoals u zich niet mag laten misleiden door zowel overdreven voor als tegenstanders van de theorie. Een zware dobber, dat begrijpen wij maar al te goed.

- waarom heeft men met alle middelen die er nu zijn nog geen onweerlegbare verklaring gegeven voor het fenomeen?

- Tesla zou als eerste de signalen ervan hebben opgevangen. (Dit is simpelweg niet te verifiëren.)

Eigenlijk hoort deze tekst thuis in een apart hoofdstuk. Hij zegt heel veel over Tesla's overtuiging met betrekking tot de relatie tussen elektromagnetisme en het menselijk brein. Tesla heeft het over signalen uit de ruimte die de mens beïnvloeden, en die zo sterk zijn dat ze niet van Mars kunnen komen. Hij vermoedt dat ze afkomstig zijn van de maan, maar hij sluit de mogelijkheid van een buitenaardse satelliet niet uit ...

- in de jaren 50 vermelden verschillende bronnen de mysterieuze satelliet (dat blijkt al op de eerste pagina van de site waar we hierna naar verwijzen, met citaten uit de verschillende dag- en tijdschriften uit die tijd).

- de satelliet zou nu eens de noordpool overvliegen, en bij zijn terugkeer de zuidpool. (In de jaren 50 werd dit als onmogelijk beschouwd, maar dit is de dag van vandaag niet meer zo. Huidige satellieten zouden dit nu eveneens doen om uiteenlopende redenen.)

- de autoriteiten waren fier te kunnen aankondigen dat het om een stuk van een Discoverer raket ging. (Wat bij nader toezien onmogelijk het geval kon zijn.)

Wie gewetensvol is, laat zijn creatie niet onbeschermd achter

Aliens (de goden) hebben een superieur aards wezen gecreëerd en hebben het omwille van de 'vijandige' planeet Aarde moeten achterlaten. We stellen ons even in hun plaats. Zouden wij onze schepping onbeschermd achterlaten? Zeker niet als we de mogelijkheid zouden hebben om met een soort 'allesziend oog' (snapt u het?) onze schepping te observeren en om -indien nodig- in te grijpen.

Die mogelijk moet er wellicht zijn geweest.

Artificiële intelligentie zal ooit in staat zijn om robots te te creëren die de mens zullen overtreffen. Tenminste, dat is wat wij erover denken. Voorlopig blijven we ietwat speculeren, maar in de verre toekomst zal de werkelijkheid onze fantasie mogelijk zelfs overtreffen. Is het te ver gezocht om aan te nemen dat er op de maan een soort 'beschaving' is achtergebleven die artificieel is en zelfonderhoudend? Een beschaving die de mens in het oog houdt? Die bijvoorbeeld met echte vliegende tuigen de aarde bezoekt? Die op één of andere manier in contact staat met onze scheppers? En met 'zij die weten' (onze echte 'aardse' leiders)?

in de rubriek over UFO's hadden we het over 'achtergebleven' ruimtetuigen die wellicht 'ergens op aarde' en op de maan, zijn teruggevonden, maar wat als er vandaag nog steeds ruimtetuigen zouden zijn die volledig intact zijn en ons observeren? In dat geval kan het bijna niet anders dat deze tuigen op de maan hun basis hebben en in handen zijn van door artificële intelligentie geschapen robots.

Think the unthinkable ...

***

Tot slot: Wij hebben ons best gedaan, maar we kunnen natuurlijk niet uitsluiten dat we ons soms hebben vergist. Hopelijk pint u ons hierop niet vast en vindt u net als wij dat er voldoende aanwijzingen zijn om de evolutie van de mens zoals die in de schoolboeken staat op zijn minst in heroverweging te nemen ...

Update: maart 2012

volgende, klik hier

Tip: als u op het gewone internetpijltje 'vorige pagina' klikt, komt u op de juiste plaats in het overzicht terecht in plaats van bovenaan.