Bloedgroep en rhesusfactor
De mens kent net als de
zoogdieren verschillende bloedgroepen. Die bloedgroepen worden bepaald door de
eiwitten die zich bevinden op het oppervlak van de rode bloedcellen. Daarnaast
is er bij de mens ook sprake van een rhesusfactor (RH). Deze kan positief
of negatief zijn. Zo is de rhesusfactor positief als blijkt dat op het oppervlak
van de rode bloedcellen een bepaald antigen voorkomt. Komt dit antigen er niet op voor dan
is de rhesusfactor negatief. Het al dan niet voorkomen
van dat antigen is afhankelijk van twee genen. De persoon die geen enkele van
de actieve genen heeft, is RH-. Deze bij
wie beide of slechts één van de genen actief is, is RH+.
Bij rhesusaapjes ontdekte men voor het eerst het bestaan van een
rhesusfactor. De aapjes zijn allemaal rhesuspositief. En eigenlijk lijkt het er sterk op dat er simpelweg geen dieren
zijn waarbij men kan spreken van een negatieve rhesusfactor.
Daar komt nog een
merkwaardig fenomeen bij. Als een RH- moeder bij
de bevalling in contact komt met het bloed van haar RH+ kind, begint
ze antistoffen aan te maken, waardoor een volgend RH+ kind zal worden
afgestoten. Het is alsof het lichaam van de
moeder het kind als een vreemd wezen beschouwt dat moet worden vernietigd. En dat is
iets wat op aarde normaal gezien niet voorkomt.
***
Om het enigszins duidelijker te
maken volgt hierna een schematische voorstelling. Het fenomeen van de 'botsende rhesusfactors' doet zich enkel voor
als de moeder RH- is, dus als de moeder in het bezit is van twee
passieve genen (= rr). Daarom wordt hieronder enkel
de RH- moeder in aanmerking genomen.
Stel: ‘R’ is het actieve gen en ‘r’ het passieve. R is dominant over r. Rhesusnegatief is men als geen
enkel van de twee genen actief is (rr). Rhesuspositief
is men als één van de twee genen actief is of uiteraard als ze allebei actief
zijn (rR of RR). Het kind krijgt steeds één gen van
de moeder en één gen van de vader.
Moeder (rr) + vader
(RR) → kind (rR)
Is de moeder volledig RH- en
de vader volledig RH+ dan zal het kind altijd RH+ zijn. Met
één actief gen is het kind steeds rhesuspositief.
Moeder (rr) + vader (Rr) → kind (rR of rr)
Is de moeder volledig RH- en de vader
RH+ met slechts één
actief gen dan is het kind ofwel RH+ met slechts één actief gen
of het is RH- (steeds twee
passieve genen) .
Moeder (rr) + vader (rr) → kind (rr)
Is de moeder volledig RH- en de vader
ook, dan is het kind steeds RH- .
***
Nu is het zo dat ongeveer 85
procent van de mensen over de hele wereld RH+ is. Dus 15 procent is RH-. Toch is
bloedgroep O-negatief het enige bloed dat
het afweersysteem van elke mens op aarde herkent. O-negatieve mensen
zijn dan ook
de enige universele bloeddonoren. Een aanwijzing dat
één van onze eerste voorouders O-negatief bloed had.
Het feit dat vandaag de meeste
rhesusnegatieve mensen leven in de streek waar de eerste grotschilderingen
werden ontdekt, is wellicht geen toeval. De hypothese dat de rhesusnegatieve Cro Magnon
zich van 32.000 jaar geleden tot zowat 12.000 jaar geleden kruiste met de (niet gemuteerde)
Homo Sapiens en tegelijk ook verder afgelegen oorden ging opzoeken, kan de
verklaring zijn waarom het rhesusnegatieve bloed afneemt met de afstand die
bepaalde bevolkingsgroepen zijn verwijderd van de woonplaats van de eerste Cro Magnon.
In de rand hiervan kan men tevens
veronderstellen dat de bevolkingsaangroei
van de Cro Magnon in eerste instantie niet
spectaculair kan zijn
geweest, aangezien botsende rhesusfactors een snelle voortplanting in
de weg staan.
***
Merk op dat we zeker geen racisten zijn en dat we achter de
echte leiders van deze wereld staan die er duidelijk voor
gekozen hebben om alle rassen met elkaar te verenigen. Het is ooit anders geweest (denk aan de nazis).
De toekomstige mens zal niet blank zijn, noch zwart, maar een getinte huidskleur hebben.
Wel moet gezegd dat vanuit de streek waar zich het
meeste O negatieve mensen bevonden (bevinden) de wereld
werd veroverd en dat zoals eerder gezegd de beste kunstenaars
ooit (Chauvet) er het levenslicht zagen.
Hierna volgen bevolkingsgegevens over de hele wereld.
Het eerste cijfer geeft het aantal mensen weer met twee negatieve
genen (RH-), het tweede
diegenen met één negatief en één positief gen (RH +) en het
derde diegenen met twee positieve genen (uiteraard ook RH+).
Basken: 35%/65%/60%
Andere Europeanen: 16%/84%/40%
Amerikanen met Afrikaans bloed: 7%/93%/26%
autochtone Amerikanen: 1%/99%/10%
Afrikanen: 1%/99%/3%
Aziaten: 1%/99%/1%
Bron: Wikipedia
***
Erythroblastosis fetalis, neonatale isoerythrolysis … en zovele
andere moeilijke termen … het is iets voor specialisten volgens ons.
Wij zijn maar dilettanten (in de positieve zin van het word).
Het internet staat bol van teksten over het resusfactor thema.
En het enige dat we kunnen concluderen is dat we alweer in en welles-nietes spel belanden.
Toch kunnen we ons niet ontdoen van de indruk dat geleerden
enige moeite doen om toch maar niet te moeten toegeven dat
mensen inderdaad een speciaal bloedkenmerk hebben dat hen
onderscheidt van dieren daar waar het gaat over de afwezigheid bij sommige mensen van het D antigen op de korte arm van het eerste chromosoom.
En dat ze daardoor voor een raadsel staan ... ook al zoeken ze er nu al tientallen jaren naar een antwoord.
Het resus bloedtype werd genoemd naar de resusaap en werd
ontdekt in 1937 door Karl Landsteinder en Alexander S. Wiener.
Resusapen zijn allemaal resuspositief.
Men zou kunnen stellen dat het allemaal niet zo’n vaart moet
lopen en dat allergische reacties tegen foetussen ook bij
andere diersoorten voorkomen wanneer er een mismatch is
tussen het bloed van de moeder en die van de foetus.
Maar dit is iets wat ook bij mensen voorkomt.
Het resuspositief/resusnegatief fenomeen
lijkt echter enkel bij mensen voor te komen.
Om een lang verhaal kort te maken:
RH negatief is speciaal en vooral O negatief is een
speciaal soort bloedgroep … die niet van deze planeet
lijkt te komen.
RH negatief (vooral O negatief) is het zuiverste bloed.
Het kan ook niet worden gekloond. Verder is O negatief
de enige universele donor. Daarbij komt dat O negatieve
mensen toch wel speciale karaktertrekken lijken te vertonen
(we veralgemenen!). Velen beweren dat ze vooral meer empathisch zijn ...
Volgende