EVA WAS EERST Robert Oppenheimer - vader van de atoombom - Einstein - Bohr -

 

 

Atoomwapens

 

 

Robert Oppenheimer, de vader van de atoombom genoemd, kenner van de oudste teksten, wist dat zijn creatie het begin van het einde kon betekenen. Hij citeerde meermaals uit die oudste teksten: één citaat ervan: 'I remembered the line from the Hindu scripture, the Bhagavad-Gita: Vishnu is trying to persuade the Prince that he should do his duty and, to impress him, he takes on his multi-armed form and says, "Now I am become Death, the destroyer of worlds." I suppose we all thought that, one way or another.' Robert Oppenheimer liet zich meermaals cryptisch uit over de oude beschavingen. Het leek wel alsof hij wist dat atoomwapens ooit al eens waren gebruikt op deze planeet ... met rampzalige gevolgen ... (We gaan er niet al te diep op in, maar raden u toch aan om bij de vorige link op de vertaalknop te drukken indien u het Engels onvoldoende meester bent.)

 

Bij een lezing aan de 'Rochester university' vroeg een student hem of de nucleaire explosie de eerst ooit was op aarde. Zijn antwoord: jazeker ... tenminste de eerste in deze tijden ... Opmerkelijk genoeg hintte hij later op de mogelijkheid dat nucleaire wapens al bestonden in voorhistorische tijden (dit wellicht op basis van teksten in de Ramayana en Mahabharata). Verder heeft hij ooit gezegd dat toegang tot de Veda's het grootste voorrecht was dat de mens ooit heeft gekend (we parafraseren).

 

Sommige wetenschappers vermoedden zelfs dat Oppenheimer UFO's heeft onderzocht en dus betrokken was bij het buitenaardse technologieprogramma.

 

Het lijkt er nu eenmaal zeer sterk op dat zowel Oppenheimer als Einstein afwisten van het bestaan van UFO's.

 

Of Oppenheimer tijdens het Manhattan project hulp kreeg van Duitse geleerden? Daar twijfelen wij niet aan. Zo gaf Heisenberg aan Niels Bohr een tekening van wat een reactorvat bleek te zijn. En die tekening kwam terecht bij Oppenheimer. Eigelijk deelden diegenen die ertoe deden een gemeenschappelijk verleden. Ons inziens zullen er wel een paar gezworen vrienden hebben tussengezeten ... maar zeker zijn we daar niet van. Daar gaan we direct hierna wel wat dieper op in. Oppenheimer was in elk geval zeer controversieel. Hij studeerde in Duitsland en deed zijn bijdrage om Duitse en/of Joodse geleerden Nazi-Duitsland te helpen ontsnappen. Hij was eigenzinnig, angstig, uiteraard geniaal en ... belangrijk ... hij had een geweten. Wat er in hem precies omging, is ons een raadsel. Hij werd er zelfs van verdacht communistische sympathieën te hebben, maar na heel wat opzoekingswerk zijn wij er zeker van dat hij absoluut geen communist was.

 

Het Manhattan Project zou er nooit zijn gekomen als de Amerikanen zeker hadden geweten dat de Nazi's de mogelijkheden niet hadden om de bom te maken. Sta ons toe dat we daaraan twijfelen. Wij kunnen ons moeilijk inbeelden dat de betrokken geleerden op één of andere manier niet in contact konden komen met elkaar. Ze waardeerden elkaar. Oppenheimer zou zelfs hebben gezegd dat hij Niels Bohr vereerde, terwijl Einstein in de jaren 1920 zijn bewondering voor Bohr meer dan eens liet blijken. Komt daarbij dat Bohr en Heisenberg ooit erg close moeten zijn geweest. Hun vriendschap verwaterde kennelijk, maar hoe de vork precies in de steel zat tussen die twee, weet volgens ons niemand. Waarom gaf Heisenberg een ontwerp van een reactorvat aan Bohr terwijl hij wist dat hij Bohr niet kon vertrouwen? Is het omdat Heisenberg wist dat het beter was dat de Nazis absoluut geen kernbommen als eerste in handen mochten krijgen?

 

Wat ons nog het meeste verbaast: Werner Heisenberg had er heel wat voor over om de bom niet te bouwen (toch niet tijdens de oorlog). In 1941 ging hij daarvoor naar Kopenhagen. Hij streefde naar een overeenkomst daarover met Bohr. Doch Bohr zou hem evenmin hebben vertrouwd. En toch hebben we onze twijfels over de vriendschapsrelatie tussen die twee. Een relatie die achter de schermen steeds heeft standgehouden. Een interessante uiteenzetting.

 

Wat wij denken? Dat Heisenberg niet zo happig was om de bom te bouwen. Het gesprek dat Heisenberg met Bohr had met de bedoeling een alliantie aan te gaan om de bom niet te bouwen, doet ons vermoeden dat dit verschrikkelijke wapen voor de Nazi's geen prioriteit had. Hoe kan het anders als ze door hun grootste geleerde op het verkeerde been worden gezet? Terzijde: wij schatten Heisenberg hoger in dan Oppenheimer.

 

President Roosevelt wou de bom ten koste van alles. Een brief uit 1939 van Albert Einstein deed hem besluiten dat de Nazi's aan de bom werkten. Echter, voor Einstein was er een een groot verschil tussen het maken van de bom en het gebruik ervan. De brief was volgens velen Einstein's grootste vergissing. Ook Einstein zelf zou er spijt van krijgen. Het gebruik van de bom was nooit zijn bedoeling geweest. Zowat alle topgeleerden droegen de last van hun geweten met zich mee. Ze waren vrienden, of oude vrienden ... maar zeker geen vijanden. Politiekers hebben doorgaans echter weinig of geen gewetensbezwaren. Truman heeft er één seconde over gedaan om te belissen de atoombom te gebruiken. Hij had 20 doelwitten (dichtbevolkte gebieden in Japan) uitgekozen. Kyoto schrapte hij op het allerlaatste moment van de lijst (hoewel de stad op nummer één stond). Eén van zijn stafleden vond de stad te mooi. Hij was er op huwelijksreis geweest. (Dit laatste is een annecdote.)

 

Roosevelt stierf in april 1945. Zijn opvolger, de 33ste president van de Verenigde Staten Harry S. Truman gaf het bevel om op 6 augustus 1945 (terzijde: 6+8+1+9+4+5=33) de bom te droppen op Hiroshima. Een paar dagen later volgde Nagsaki. (Zoals in een vorige rubriek vermeld: met nummerologie kan men alle kanten op. Is het toeval dat het nummer 33 ook hier weer terugkomt? In de Vedas verwijst het nummer 33 naar het aantal goden.) Volgens ons is Truman steeds gruwelijk onverschillig gebleven tegenover het gebruik van de atoombom.

 

Was het bombardement van de zogezegde strategische stad Hiroshima echt nodig? (Als Hiroshima dan toch zo belangrijk was, waarom stond Kyoto dan oorspronkelijk op nummer één?) Hadden ze Japan niet kunnen overtuigen om zich over te geven door de bom te droppen op een dunbevolkte paats? De verwoesting zou dan toch even erg zijn geweest? En ze hadden nog een bom achter de hand voor als Japan zich niet zou overgeven? Laten we het kort houden: het gebruik van de atoombom was een oorlogsmisdaad -to say the least-.

 

Opmerking: sommige details van wat we hierboven schreven zijn voor discussie vatbaar, dus als er iets niet klopt voor de volle honderd procent, til er aub niet te zwaar aan. Wij weten bijvoorbeeld niet wat Heisenberg en Bohr, die anti-nazi was, maar ongetwijfeld vele Duitse geleerden met Nazi-sympathieën onder zijn vrienden telde, exact hebben gezegd tegen elkaar in Kopenhagen. Maar dat van het doorgeven van de tekening van een reactor zou wel degelijk zijn gebeurd.

***

Wat valt ons verder op? Het is zeker dat de meeste hierboven genoemde geleerden echte kenners waren van de Vedas. Zo zei Heisenberg ooit dat de kwantum theorie helemaal niet zo vreemd lijkt voor hen die de Vedas hebben gelezen (wij parafraseren). Overigens was Niels Bohr -samen met zovele andere geniën uit die tijd- eveneens een volger van de Vedas. Onze conclusie: nucleaire oorlogsvoering is niet nieuw, het is een herhaling van wat een van de aardbol weggevaagde geavanceerde beschaving in een ver verleden heeft meegemaakt.

 

***

 

Tot slot: Wij geloven dat onze echte leiders een fout hebben gemaakt door oogluikend toe te staan dat verschillende onafhankelijke naties een atoomwapen ontwikkelden. Het is een vergissing die onze scheppers eveneens maakten in het verleden. Opnieuw lieten onze echte leiders dit gebeuren. (Mogelijk hadden ze geen andere keuze omwille van redenen waar we hier niet dieper op ingaan.) Vreemd genoeg zijn we, in deze tijden, in dezelfde situatie beland als onze scheppers. Wij menen dat het bezit van nucleaire wapens gemonopoliseerd moet worden door een ‘wereldorganisatie’ die volledig onafhankelijk kan optreden, met onvoorwaardelijke toegang tot alle nucleaire faciliteiten overal in de wereld. Een organisatie die indien ze het nodig acht -en als alle andere mogelijkheden zijn uitgeput- deze faciliteiten kan vernietigen. Oorlog of zelfs de verwoesting van een natie –hoe gruwelijk ook- behoort daarbij tot de mogelijkheden. Denk eraan dat het hier gaat om de toekomst van de mensheid.

 

Tussen haakjes: als nucleaire middelen enkel worden aangewend voor vredelievende doeleinden kan de hierboven bedoelde organisatie deze middelen leveren aan elk land in kwestie.

 

Het moet echter gezegd dat we nog een hele weg hebben af te leggen. En mogelijk is er een veel betere en vredelievender oplossing dan de onze … wij hopen het van harte …

Volgende